17 augustus 2018

Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken van Arjen van Veelen

Vandaag het laatste boek van de vijf Hebban Debuutprijs boeken die ik als jurylid las. Het was het boek waar ik het meest tegenop zag, maar was dat terecht? Nee, beslist niet! Op de valreep heb ik dit boek zelfs nog genomineerd voor de prijs.

‘Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken’ leest als een ode van een jonge schrijver aan zijn overleden beste vriend Tomas. Hij wil zijn boeken in de kast van de bibliotheek van Alexandrië plaatsen. Tevens wil hij zelf een biografie schrijven over Alexander de Grote. Het wordt een (literaire) reis vol herinneringen én interactie met de lezer.

Literair spel

De titel, de kaft… ik dacht dat het geen boek voor mij zou zijn. Maar tot mijn verbazing trok de auteur mij juist meteen in het verhaal. Zijn filosoferende gedachtes en observaties over alledaagse zaken wist mij te tot het eind te boeien. Daarbij speelt deze auteur graag met literaire zinspelingen en dat niet alleen: hij daagt de lezer letterlijk uit om ook mee te spelen. Hij maakt daardoor van zijn literair debuut ook nog eens een literair en interactief spel.

“Het gaat er dus om,’ zei Tomas, ‘dat je die verbindingswegen weet te vinden. De hyperlinks. Goed. Nu zegt die Benjamin dat je het spelletje ook kunt omdraaien: probeer eens elke zin die je leest, of het nu in een krant is of op een reclameboard of in een boek, te bekijken alsóf die is geconstrueerd volgens de regels van het spelletje: dat het lukrake woorden zijn die kunstmatig verbonden worden. Dan ziet elke zin er opeens vreemd en opwindend uit.”

Na het lezen van bovenstaand stukje wordt het verslavend om de lukrake woorden eruit te vissen. Ik vind dit erg knap bedacht van de auteur, want hij zuigt hiermee de lezer letterlijk het verhaal in.

Interessant hoofdpersonage

De hoofdpersoon is een interessant personage om te volgen, ik zocht en dacht met hem mee en volgde hem op de voet. Hij denkt treffend na over social media, de honger naar likes en aandacht en dat we nog voornamelijk bezig lijken te zijn hoe we nog interessanter over kunnen komen op Facebook. Maar ook hoe we omgaan met rouw. Bijvoorbeeld hoe we steun betuigen op (openbare) online plekken die in het teken van rouw staan. Zoals condoleances schrijven en anekdotes ophalen, waarin mensen voornamelijk het woordje ‘ik’ gebruiken.

Rake doordenkers en mooie zinspelen! Een uitdaging voor de lezer en een heerlijke hoofdpersoon met rijke gedachtes. I love it! En bij het lezen van de laatste zinnen bedacht ik me hoe ver ik er naast zat, hoe stom het was om tegen dit boek op te zien.

Ik kon niet anders dan dit boek ook nomineren voor de shortlist! Maar helaas, dit boek haalde de shortlist uiteindelijk niet…

Welke boeken staan dan wél op de shortlist voor de Hebban Debuutprijs 2018

1. Mijn vader is een vliegtuig van Antoinette Beumer (klik)
2. Noord van Sien Volders
3. Kleihuid van Herien Wensink (klik)

‘Mijn vader is een vliegtuig’ heb ik een tijd terug gelezen, maar niet als jurylid. Ik vond het een heel goed boek! ‘Noord’ zat niet in mijn pakket. ‘Kleihuid’ wel en deze gaf ik drie sterren. Het was erg leuk om voor een keer jurylid te zijn. Het was een verrassend en leerzaam project!

4 reacties

  • 17 augustus, 2018 om 07:10
    Lalagè zegt:

    Leuk dat je mee mocht doen als jurylid 🙂 Bij dit boek had ik precies hetzelfde als jij: dat ik eerst dacht dat het niks voor mij zou zijn, maar na enthousiaste verhalen van twitteraars en bloggers is het toch op mijn leeslijst beland.


    Lalagè
    Beantwoorden

    • 17 augustus, 2018 om 19:13
      Leesdame zegt:

      Het was inderdaad erg leuk! Wel veel extra leeswerk, maar dat zag ik meer als een uitdaging. Ik kan het van harte aanbevelen om een keer mee te doen als jurylid, het verrijkt je leeswereld!

      Bijzonder hé, dat je eerst denkt: ‘dat is niks voor mij…’ en dat je eenmaal begint en denkt: ‘wow, dit is juist iets voor mij!’.


      Leesdame
      Beantwoorden

  • 29 augustus, 2018 om 11:41
    Marcia zegt:

    Ook ik had bij dit boek in eerste instantie een frisse tegenzin. Zowel de cover als de flaptekst spraken mij niet aan. Maar het verhaal vond ik echt prachtig!


    Marcia
    Beantwoorden

    • 29 augustus, 2018 om 19:11
      Leesdame zegt:

      Ik hoor van meer lezers dat ze ertegenop zagen om te beginnen. Misschien zouden ze de omslagtekst eens kunnen herschrijven en daarnaast een sprankelende cover uitkiezen. Ik denk dat ze dan al een eind komen en mensen veel nieuwsgieriger maken.


      Leesdame
      Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: