29 januari 2014

Black Box van Anna Woltz

black box cover

Ik las ‘Black box’ van Anna Woltz. Een vaag boek, waarbij ik me constant afvroeg: wordt dit ooit nog spannend?

Jamie is 17-jarig meisje en ze mag meewerken aan een spectaculair reality programma: Black Box. In een afgesloten huis op de pier van Schevening wordt een groepje kinderen gevolgd die op elkaar zijn aangewezen. Er is geen volwassenen bij. Alles wordt geregistreerd door camera’s en uitgezonden op televisie. “Alles voor de kijkcijfers” lijkt de stelregel te zijn en voor die kijkcijfers hebben de programmamakers alles over!

Het is een dystopia verhaal. Het speelt zich af in de verre toekomst. In dit toekomstleven krijgen jongeren een Ticket. De Ticket houdt de score bij op uiterlijk, intellingentie, geld etc. Hoe hoger de score, hoe populairder. Om bijvoorbeeld hoger op uiterlijk te scoren mogen kinderen plastisch chirurgie ondergaan. Om hoge kijkcijfers te scoren wordt er gespeeld met levens van de kinderen en krankzinnige ideeën. Jamie staat erbij en kijkt ernaar, maar voelt af en toe twijfels of dit allemaal wel mag en kan op televisie.

De hoofdrol is voor Jamie, zij heeft een gesprek met een journaliste en moet over de afgelopen tijd vertellen. Je merkt dat Jamie er moeite mee heeft, maar toch heeft ze in volledige vrijwilligheid meegewerkt aan dit bizarre programma. Het verhaal blijft echter nogal vaag en de nadruk in het boek draait vooral om het wel en wee van de redactieleden. Ook zij zijn gebonden aan de pier op Scheveningen. Echt spannend werd het pas op het einde, maar zelfs dan springt de spanning er niet echt bovenuit.

Ik linkte af en toe naar The Hunger Games. Natuurlijk is er geen Arena en zijn er ook geen districten. Maar de grenzeloosheid wat betreft media en reality tv  komt wel degelijk overeen met de bizarre Hongerspelen. En het leven in Nederland met scores op je Ticket deed me aan het leven in het Capitool denken.

Echter haalt ‘Black Box’ het niet bij de spanning van de boeken van Suzanne Collins en de karakters uit haar boeken. Nee, Jamie boeide me niet zo. En de rest van personages vond ik ook knap irritant en eenzijdig beschreven. Is het een saai boek? Nee, dat ook weer niet. Maar er had zoveel meer in kunnen zitten! Meer spanning, dieper uitgewerkte personages en geloofwaardige verhaallijnen hadden het verhaal meer kracht gegeven!

2 reacties

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: