21 september 2014

Boekverfilming: Dorsvloer vol confetti

Een tijdje terug las ik ‘Dorsvloer vol confetti’, een sober en ingetogen verhaal. Vandaag keek ik de film. En die vond ik werkelijk prachtig! Het verhaal heeft mij geen minuut verveeld en geboeid heb ik 94 minuten gekeken naar het leven van de Zeeuwse Katelijne die duidelijk het buitenbeentje van het gezin is.

Net als het boek is de film sober en ingetogen, maar een ander kernwoord wat ik wil noemen is: zangerig. Ik vind de film iets zangerigs hebben. Nee, ze zingen niet, maar toch speelt muziek in deze film een grote rol en ik zal later uitleggen waarom.

Allereerst het verhaal. ‘Dorsvloer vol confetti’ gaat over de 12-jarige Katelijne die opgroeit in een streng gereformeerd boerengezin in de jaren ’80. Ze is het enige meisje tussen zes broers. Haar ouders zijn streng gelovig en ze willen dat Katelijne zich gedraagt als een kuis en vroom meisje. Alleen… dat is Katelijne nou net niet. Haar leven lijkt verstikkend, maar haar fantasie en haar heerlijke ‘grote bek’ geeft haar toch die vrijheid waar ze naar zoekt.

Het sobere van het boek kwam goed naar voren. Soms lijkt er niets te gebeuren en toch gebeurde er heel veel. De muziek speelt een grote rol. Als Katelijne lol maakt, wordt de muziek een aanwezige factor in het verhaal. En ook de dialogen hebben iets zangerigs. Soms had ik het gevoel dat ik naar een poëtisch verhaal keek. Ook het landschap heeft iets bijzonders. Sober, eenzaam en verlaten, maar ook idyllisch, je zou er bijna zelf willen wonen, maar je realiseert je ook hoe verstikkend het werkt voor Katelijne.

Katelijne, die een grote fantasie heeft en graag leest. Dat lezen wordt als een zonde gezien, maar Katelijne doet lekker haar eigen zin. Ze kan heerlijk fel uit de hoek komen, ook al lijkt ze soms jonger dan ze is. Haar ouders zijn streng gelovig en toch je duidelijk de liefde voor het gezin terug. Alleen, ze doen het wat onhandig. Maar als pa knipoogt naar Katelijne, dan weet je ook wel dat die liefde er zit. En dat vind ik juist zo mooi aan deze film. Het zijn de kleine dingen die het doen in dit verhaal en dat vind ik knap overgebracht op het witte doek. Stiekem ben ik blij dat er ook heel wat onbekende namen een rol spelen in deze film spelen. Hierdoor kwam het nog beter tot zijn recht.

De confetti in het verhaal komt uiteindelijk op het laatst. Het speelt een rol op een huwelijk. Maar het speelt ook een rol in de gedachten van Katelijne. Want die confetti, staat eigenlijk voor haar creativiteit en fantasie… haar doel om het leven kleur te geven. Want op het eerste gezicht lijkt haar leven grauw en grijs en kleurloos vanwege het strenge regime van pa en ma. Maar het was haar manier om het leven te vieren en in de laatste scene zie je dat terug. En toen dacht ik: wow…. mooie film!  Aanrader!