9 januari 2016

Breibabes van Debbie Macomber

Ik ging van mijn vertrouwde pad en koos voor de roman ‘Breibabes’. De kaft vond ik mwah, de vertaling ook eerlijk gezegd. Maar de verhaallijnen waren meeslepend en voor ik het wist zat ik verzonken in het wel en wee omtrent het breiwinkeltje ‘De Wollebol’.

Lydia is twee keer hersteld van kanker, kan het niet goed vinden met haar zus en is bewust alleenstaand. Ze opent een breiwinkeltje aan Blossom Street. Al gauw druppelen er geïnteresseerde vrouwen binnen, op zoek naar een breicursus en ook op zoek onbewust naar hun eigen identiteit.

Jacqueline Donovan is een rijke en chique vrouw, die allang niet meer gelukkig in haar huwelijk is. Haar zoon heeft een vrouw leren kennen waar zij op zijn zachts gezegd niet dol op is en dan blijkt haar schoondochter ook nog in verwachting te zijn. Jacqueline wil goed voor de dag komen en besluit mee te doen aan de cursus breien, zodat ze een babydekentje cadeau kan geven. Jacqueline is niet meteen erg geliefd, maar later in het verhaal krijgen we haar gevoelige kant te zien, hoe eenzaam en onzeker ze af en toe is.

Carol Girard wil maar één ding: moeder worden. Na hopeloze pogingen is dat nog steeds niet gelukt. Per toeval stuit ze op het breiwinkeltje en dit ziet ze als een teken van boven. Carol geeft zich op voor de les en is vastbesloten een babydekentje te breien voor haar eigen baby. Carol is een lieve vrouw, maar ook drammerig en obsessief wat betreft haar kinderwens. Toch vond ik Carol het meest sympathiek van alle personages.

Alix Townsend is een wilde jonge meid. Leeft armoedig, heeft een taakstraf en een grote mond. Ze besluit een dekentje te breien voor een goed doel en dat dan te vervullen als taakstraf, het gaat haar niet gelijk goed af, maar ze geeft niet op. Alix werkt in een videotheek, is ruw, maar vanbinnen heel lief en gevoelig. Alix is eerlijk en direct en dit botst vaak, maar gaandeweg wordt Alix volwassener en ook zachter in de omgang. Vooral als Jordan interesse in haar toont.

Als laatste hebben we natuurlijk Lydia. De eigenaresse van de wolwinkel en de cursusleidster. Lydia is nogal een loner. Haar zus Margaret en zij hebben jarenlang gebotst vanwege Lydia’s ziekte. Gaandeweg komen we ook achter Margarets gevoel. Lydia is nogal vereerd als pakketbezorger Brad interesse blijkt te tonen, maar Lydia houdt de boot lang af. Lydia is in dit boek de lijm die alle personages aan elkaar verbindt.

Het is nogal wat in ‘Breibabes’. Een echte soap in boekvorm. De vertaling was niet om over naar huis te schrijven en de voorspelbaarheid loerde soms om het hoekje, maar stiekem was het wel erg leuk om steeds een stukje verder in het verhaal te komen. Zou Carol ooit moeder kunnen worden? Hoe zit dat nou met het huwelijk van Jacqueline? Het boek leest lekker weg! Bijna net als het wegwerken van een pak koekjes. Het is ongezond en je bereikt er niets mee, maar zo af en toe is het lekker en moet het kunnen.

Debbie Macomber schrijft onderhoudend en beeldend. Het is leuk om te lezen hoe zeer uiteenlopende karakters uiteindelijk niet meer zonder elkaar kunnen. Uiteraard loopt alles goed af, soms net even te mooi om waar te zijn, maar daar is het natuurlijk ook romantische fictie voor!

2 reacties

  • 9 januari, 2016 om 20:01
    Jantine zegt:

    Het klinkt heel erg als ‘De Vrijdagmiddagbreiclub’, een boek dat ik een paar maanden terug bij het boekspot in Utrecht meenam. Type gezellig en op breien gebaseerd, maar voorspelbaar. Soms leest dat toch ineens erg leuk 🙂


    Jantine
    Beantwoorden

    • 9 januari, 2016 om 21:30
      Leesdame zegt:

      Wat leuk! Er zijn veel romans waarin breien een hoofdrol speelt. Toevallig kwamen deze vrouwen ook op vrijdag bij elkaar.


      Leesdame
      Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: