11 mei 2012
De afkeer van dikke boeken, waarom?
Geloof me, ik heb een vrij grote ntl-stapel (wie niet?) en gek genoeg blijven vooral de dikke boeken liggen. Na een speurtocht langs mijn kasten en door mijn e-reader kwam ik een aantal boeken tegen van meer dan 400 pagina’s. Sommige liggen er zelfs al jaren. Hoe komt dat toch? Mijn eerste ingeving: ik lees graag veel en snel en met een dik boek ben je langer bezig met hetzelfde verhaal.
Stel dat het tegenvalt, dan heb je nog 400 pagina’s voor de boeg. En ik ben zo’n lezer die een boek niet half gelezen terug in de kast gooit, op enkele zeldzame uitzonderingen na dan.
Ook is het dus de drang naar afwisseling, ik wissel graag af qua genre en stijl en met zo’n dik boek zit je een paar dagen, of zelfs een dikke week vast aan dezelfde stijl. Een ander punt is vaak dat je denkt dat het onbegonnen werk is.
Neem de omnibussen van Virginia Andrews. Ik geloof dat ik er een heb van meer dan 1300 pagina’s. Daar zat ik dan drie weken met Dawn en de familie Cutler. Boeiend, dat zeker, ik heb er nooit spijt van gehad. Maar om er aan te beginnen… Ik dacht: hoe kom ik ooit door die 1300 pagina’s heen? Maar toen ik eenmaal aan de gang was viel het me reuze mee.
De afkeer voor dikke boeken is dus misschien niet helemaal logisch. Maar feit blijft wel dat deze boeken lang blijven liggen. En dat is best zonde, want je loopt wel wat mis op deze manier.
Gewoon wat tips voor het lezen van dikke boeken:
- Begin gewoon, ja simpel gezegd, maar echt waar: elk boek begint op de eerste pagina en je komt vanzelf verder.
- Lees elke dag, op deze manier blijf je in het verhaal en je ziet vooruitgang
- Geniet er gewoon van!
- Als je het moeilijk vind om een langere tijd vast te zitten aan één verhaal: lees er dan een luchtig boek naast.
- Wissel het af. Twee normale boeken en dan weer een dikke pil.
Wat heb jij met dikke boeken? Lees je deze dikke pillen net zo makkelijk als andere boeken? Of zie je er soms ook tegenop?
7 reacties
11 mei, 2012 om 14:30
KimvAIk moet wel heel eerlijk toegeven dat ik dikke boeken minder snel oppak en gewoon omdat ik dan denk ‘daar heb ik nu geen tijd voor’ maar als ik eenmaal bezig ben maakt het eigenlijk niets uit. Maar omnibussen lees ik toch meestal in delen en niet in ene keer.
11 mei, 2012 om 16:44
MauraneIk lees juist wel graag dikke boeken! 🙂 Hoe dikker hoe liever, ik heb altijd spijt als een boek uit is en het verhaal verteld is.. Uiteraard heb ik het dan alleen over goede boeken, boeken die me van in het begin niet aanstaan, lees ik sowieso niet verder, al moet ik zeggen dat dat bijna nooit gebeurd.
Onlangs heb ik een omnibus van Carol Drinkwater gelezen (De Olijfgaard, De Olijventijd en De Olijvenoogst) en die was ook een stuk over de 1000 pagina’s. 😉
11 mei, 2012 om 20:43
LisaIk heb 1 omnibus gehad.. Zuster Juul geloof ik.. 3 boeken in 1 boek gepropt.. die heb ik wel uitgelezen (in jaren tijd). Soms is het idd doorlezen en er niet teveel over nadenken.. Want hoevaak hebben we nou, dat je een boek uit hebt en denkt.. Wat hij nog maar dikker 😛 althans, dat heb ik dan.. Maar, ik sla ook de dikkere boeken over.. Nu hongerspelen binnen, aardig dikke pil.. maar we beginnen gewoon en kijk wel of het wat is, Volgens deze leesdame (luna) dus wel.. Dus gauw beginnen!!
11 mei, 2012 om 20:45
LeesdameJa Hongerspelen is heel mooi en goed 🙂 Maar ja, ik ben een fan van de boeken.
12 mei, 2012 om 10:27
TheetanteIk lees heel graag dikke boeken, omdat zoiets voelt als een soort hele lange vakantie! Je raakt lange tijd ondergedompeld in een verhaal, en dat kan zalig zijn! Vaak krijgen de personages ook meer tijd om zich te ontwikkelen. Maar wat me tegenhoudt is eigenlijk gewoon praktisch: sleep zo’n boek maar eens mee! Ik lees namelijk steevast op de trein en dan zo’n bullebak in je tas is nu niet meteen handig. Maar als het moet (als de verslaving is ingetreden) dan doe ik dat gewoon wel hoor!
1 april, 2019 om 00:12
JoIk lees bij voorkeur dikke boeken. Je zit lekker lang in het verhaal en vergeet alles om je heen. Heerlijk is dat!
Overigens vraag ik me wel af wat je een dik boek noemt, want 400 pagina’s vind ik niet meer dan ‘gemiddeld. De historische romans van Ken Follet bijvoorbeeld, die beschouw ik als ‘dik’ Variërend van 750 tot ruim 1.200 pagina’s).
1 april, 2019 om 21:58
LeesdameWat leuk dat er een reactie komt op een oude blogpost 🙂 En uiteraard van harte welkom hier Jo 🙂
Vanaf 500 pagina’s noem ik het een dik boek. Maar tussen dik en dik zit natuurlijk een verschil. Ik ben een tijdje bezig geweest met Oorlog en Vrede en dat was rond de 1200 pagina’s en er leek geen einde aan te komen, maar goed, ik vond het ook erg langdradig, dus misschien lag het daaraan…
Wellicht ook interessant voor je:
Lees meer in de rubriek: persoonlijk