20 november 2013

De dag dat ik doodging van Tania Bongers

De titel klinkt somber, maar tegelijkertijd siert deze titel een vrolijk kleurende kaft. Terecht vind ik ook! Tania Bongers is alles behalve somber! Ze heeft wilskracht én denkt altijd positief! Haar feelgood-kracht straalt dan ook uit op elke pagina van dit boek!

Tania is zwanger van haar eerste kindje. Samen met haar partner Antonie is ze dolgelukkig met dit nieuws. Totdat ze bloed begint te verliezen tijdens het prille stadium van haar zwangerschap. Tania laat voor de zekerheid zich onderzoeken en tot haar grote schrik blijkt ze baarmoederhalskanker te hebben.

De artsen adviseren meteen om het kindje weg te laten halen en om zich te laten opereren. Tania wil daar niets van weten en gaat zelf op onderzoek uit. Ze komt via internet in contact met het ziekenhuis in Leuven.Daar hebben ze ervaring met zwangerschap en chemo tegelijkertijd. Tania ziet hoop en grijpt deze kans met beide handen aan.

Na flink wat discussies stemt het AMC toe. De operatie wordt uitgesteld totdat haar kindje gehaald mag worden. De chemokuren zijn zwaar, maar Tania zet door, met maar één doel voor ogen: vechten voor haar ongeboren baby en ervoor zorgen dat ze zelf beter wordt. Ze krijgt hierbij alle steun van Antonie en haar familie en vrienden.

Wat zo speciaal aan dit boek is, is de manier hoe Tania het verhaal heeft geschreven. Ze praat in dit verhaal rechtstreeks naar haar kindje, dat maakt het verhaal nog meer persoonlijker dan het al was. Alsof je meeleest in haar dagboek. Ook dat was trouwens een verrassing. Het gehele boek door dacht ik dat zij alles had geschreven tijdens de behandelingen van haar ziekte. Maar het boek is pas geschreven nadat alles achter de rug was. Tijdens het lezen heb je dat niet in de gaten.

De boodschap aan het einde van het boek heb ik voor mezelf opgeschreven. Het kwam er op neer dat je altijd een keuze hebt in je leven. Dat je het altijd anders mag doen, ook al zegt iedereen van niet. Dat je nooit akkoord moet gaan als je gevoel je heel duidelijk een andere boodschap probeert te geven. ‘De dag dat ik doodging’ is een verslag van een bijna-moeder die in strijdt gaat met haar eigen lichaam en geloof heeft in een positief einde. Een somber onderwerp, maar ook een sprankelend en inspirerend verhaal!