21 juli 2015

De debutant van Suzanne Hazenberg

Mijn eerste kennismaking met Suzanne Hazenberg was een heftige ervaring kan ik wel zeggen. Spannend, maar ook luguber!

Ymke de Ruyter is scenarioschrijfster bij een dagelijkse soap en heeft net haar eerste thriller geschreven. Een bekende uitgeverij gaat haar debuut uitgeven en ziet haar als een grote belofte voor de thrillerwereld. Maar Ymke’s eigen leven is ook een thriller. Een zoon die vastzit, een moeilijke scheiding en nog steeds sporen uit het verleden volgen Ymke op de voet. Maar ook in het schrijverswereldje lijkt het gevaar dicht op de huid te zitten.

‘De debutant’ is het vervolg op ‘Thriller’. Dat boek heb ik niet gelezen, maar gelukkig verwijst Suzanne Hazenberg handig naar eerdere gebeurtenissen door kort en helder uitleg te geven. Hierdoor kon ik het verhaal nog steeds goed volgen. Het verhaal is zeer onderhoudend en boeiend geschreven en liet me niet los!

Suzanne Hazenberg schrijft met veel leuke details over de thrillerwereld. De concurrentie, hoe men denkt over Facebookberichten van andere auteurs, maar ook over het proces van het boek uitgeven wordt besproken. De sneren bij auteurs onderling. En ook al gebruikt Suzanne Hazenberg fictieve namen, toch is het leuk om er bekende auteursnamen aan te koppelen.

Het leven van Ymke is een beladen leven. Zoon Dylan die vast zit, maar doortrapte spelletjes lijkt te spelen met zijn therapeut. De scheiding met haar man Andy, die maar niet doorgezet wordt, het geeft Ymke hoop, maar maakt haar ook gek. En dan het plotselinge gevaar… In de thrillerwereld gebeuren er ineens grimmige dingen. Er vallen doden. Ymke heeft het gevoel dat ze niemand meer kan vertrouwen.

‘De debutant’ is een thriller die net een stapje verdergaat. Bij vlagen luguber durft te zijn. Soms te luguber! Gebeurtenissen aan het einde van het verhaal lieten mij kokhalzen. Zelfs nu kan ik nog misselijk worden als ik eraan terugdenk. Geloof me, ik ben heel wat gewend bij thrillers, maar toen dat ene hoofdstuk aanbrak en ik de eerste zin las, dacht ik: ‘doe me dit niet aan’. Het kwam toch. Aangezien ik heel makkelijk beelden in mijn hoofd krijg bij wat ik lees, was dit niet al te prettig kan ik je zeggen. Maar aan de andere kant vind ik het ook heel gewaagd, juist goed, veel te vaak blijft een thriller toch wat braaf. Grappig detail is dat Ymke dat in het boek ook zelf zegt over de boeken van haar collega’s.

De ontknoping vond ik ergens vergezocht, moest even knipperen met mijn ogen, want dit was wel het laatste wat ik had verwacht. Maar ergens ook heel fijn dat het verhaal niet zo voorspelbaar is. Ik had namelijk verschillende verdachten in mijn hoofd dankzij de slimme zijsporen in het boek. ‘De debutant’ is een whodunnit en er hangt constant een ongemakkelijke sfeer in het verhaal. Een thriller zoals die moet zijn dus. Binnenkort ga ik ‘Thriller’ lezen, zodat ik wat meer te weten kan komen over Ymke en alles rondom haar zoon Dylan.

3 reacties

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: