6 juni 2016

Er moet iets gebeuren van Maartje Wortel

Al lange tijd stond het op mijn wishlist: een boek van Maartje Wortel. Gelukkig zag ik dat er van ‘Er moet iets gebeuren’ ook een ebook was en al gauw zat het bij de webshop – van mijn vaste boekhandel – in mijn mandje.

‘Er moet iets gebeuren’ is een verhalenbundel met dertien verhalen. Redelijk behapbaar en in sobere stijl geschreven. De verhalen gaan over ietwat vreemde mensen en aparte situaties. Zoals een man en vrouw die het duidelijk moeilijk hebben met de dood van hun hond en een aparte oplossing zoeken voor hun verdriet.

Er is een verhaal van een vrouw, die mee gaat op houthakkers-kamp, in de hoop dat het haar helpt. Een verhaal van een broer en zus, die erg close zijn en nieuwe buren krijgen. De broer wil niet dat zijn zus omgaat met de buurjongens en komt met een schrijnend voorstel. Een jong stel gaat er op uit, hij wil naar het bos, zij liever niet, de spanning is tussen hen te snijden. Een oudere vrouw rouwt, maar verlangt ook naar aanrakingen.

De verhalen lezen prettig weg, op één verhaal na. ‘De schrijver II’ lijkt eindeloos door te gaan, is vaag van opzet en verwarrend. Op den duur vervelend zelfs. Ik betrapte mezelf dat ik ging uitrekenen hoeveel pagina’s dit verhaal nog zou duren. Mijn gedachte was dan ook: ‘dit is het eerste en laatste boek wat ik van Maartje Wortel lees’ en ik gumde in mijn hoofd al een sterretje weg van de waardering.

Gelukkig zijn er ook verhalen die ik juist steengoed vond, die mij juist de nieuwsgierigheid brachten om nog meer van Maartje Wortel te lezen. Bijzonder dus dat de dertien verhalen in deze bundel zoveel wisselende gevoelens teweeg kunnen brengen. Zo vond ik het bijvoorbeeld ook heel irritant dat sommige verhalen radicaal afgekapt werden. Alsof de schrijfster met een schaar een stuk eraf geknipt heeft, omdat het anders niet past. Terwijl het verhaal dan vaak op het sterkste punt was belandt. De nieuwsgierigheid is dan geprikkeld, je wilt weten hoe het verder gaat en bam: volgend verhaal.

‘Er moet iets gebeuren’ bevat dertien verhalen in sobere schrijfstijl, ze zijn gemakkelijk te lezen voor het slapengaan (behalve ‘De schrijver II’ dan). Sommige verhalen zijn ontzettend goed. Andere verhalen wekken irritatie op, of komen simpelweg niet goed uit de verf. Een interessante verhalenbundel, maar mijn jubelstemming bleef helaas ver weg.