17 augustus 2017

Ginevra van Simone van der Vlugt

Op een zonnige dag las ik ‘Ginevra’ van Simone van der Vlugt. Het is geen dik boek, het is een novelle.

‘Ginevra’ is een oud Italiaans liefdesverhaal. Gebaseerd op een oude legende. In het Florence van de 14e eeuw is de achttienjarige Ginevra verliefd op Antonio. Maar haar ouders zijn daar niet blij mee! Zij willen Ginevra liever uithuwelijken aan een oude en rijke weduwnaar. Ginevra probeert nog te ontsnappen, maar vaders wil is wet. Ginevra voelt zich gevangen in een leven wat ze zelf niet heeft uitgekozen. Als later de pest uitbreekt is niets meer zeker in het leven van Ginevra.

Italiaans liefdesverhaal

Zo op het eerste oog lijkt ‘Ginevra’ een klassiek liefdesverhaal. Dat is het ook wel een beetje. Toch hangt er in ‘Ginevra’ een mysterieus laagje, vooral in de tweede helft. Dit heeft te maken met het feit dat het gaat om een legende uit de Italiaanse geschiedenis. Dat geeft toch net weer een andere lading aan het verhaal.

Ik was eerst nog wat huiverig, omdat ik geen fan ben van zangerige Italiaanse namen en overdreven Italiaanse liefdesverklaringen, dat valt gelukkig in dit boek reuze mee! Simone van der Vlugt houdt er een nuchtere vertelstijl op na. Ginevra is een jonge en wijze vrouw, niet zweverig of overdreven romantisch. Ook Antonio is nuchter en intelligent. Dat leest prettig.

Triest en mooi tegelijk

Het verhaal van ‘Ginevra’ is eigenlijk best triest. Deze jonge vrouw probeerde een aantal keren haar gevoel te volgen, maar werd keer op keer gedwarsboomd. Moeten trouwen met een man waarvoor je niets voelt is hard en meedogenloos. Maar zo ging dat in die tijd. Toch blijft Ginevra hoop houden, soms komt die hoop samen met slechte gedachtes. De eerlijkheid daarover vond ik juist weer mooi. Achter in het boek legt Simone van der Vlugt uit waar alles zich afspeelt en waar je bepaalde locaties terug kunt vinden mocht je in Florence op vakantie zijn.

Het einde is mysterieus en mooi. Ik vond het verhaal wel heel snel voorbijkomen. Alsof ik een lange film in een korte samenvatting terugzag op tv. Zo las ook dit boek, alsof het verhaal een samenvatting was van een heel lang liefdesverhaal. Het las zeker erg fijn, maar het had wat mij betreft nog wat meer verdieping mogen hebben. Ik vond het ook jammer dat de uitgeverij al een groot deel van het verhaal had verraden op de omslagtekst. Daardoor miste ik toch wat spanning, omdat ik simpelweg wist dat bepaalde wendingen eraan zaten te komen.

3 reacties

  • 18 augustus, 2017 om 09:29
    Marcelle zegt:

    Ik ben hier wel benieuwd naar, ik ga het lezen.


    Marcelle
    Beantwoorden

  • 13 oktober, 2017 om 16:32
    Vivian zegt:

    Ik ben het helemaal met je eens: het verhaal is mooi, de schrijfstijl is mooi, maar het is gewoon te kort en te karig uitgewerkt! Erg jammer, maar Simones volgende historische roman schijnt qua lengte in de buurt te komen van Rode sneeuw in december, dus misschien kunnen we daar meer van genieten 🙂


    Vivian
    Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: