24 mei 2013

Hartsvriendin van Heleen van Royen

De Hartsvriendin van Heleen van Royen… Ik begon er sceptisch aan. Want een aantal andere boeken van haar staan op de plank ‘big mistakes’ bij mijn Goodreads-account… Maar mijn nieuwsgierigheid wint het altijd, vooral bij Heleen. Vraag me niet waarom, maar Heleen krijgt altijd een kans bij mij!

De hartsvriendin, waar gaat het over? Het gaat over Yvonne de Graaf. Een gelukkig getrouwde vrouw met twee kinderen en ze heeft een hartsvriendin: Mona. Maar Mona heeft andere dingen aan haar hoofd en op de verjaardag van Yvonne laat Mona het afweten.

Yvonne is gekwetst. Maar haar kinderen weten haar te verrassen met een opmerkelijk cadeau. Een vreemd cadeau… Verder werkt Yvonne vrijwillig bij de Vogelopvang, loopt met het hondje van de buurvrouw en struint in haar vrije tijd rond op Facebook. Gewoon een leuke en normale vrouw dus. Althans dat lijkt zo, want Yvonne laat niet meer met zichzelf sollen na alles wat ze heeft meegemaakt.

In het begin had ik mijn twijfels, het is gebaseerd op het boekje Verboden vruchten wat je vorig jaar bij Kruidvat kreeg. Dat vond ik een bagger verhaal, mag je best weten. Hartsvriendin vond ik meevallen! Het is beter uitgewerkt en heeft ook een andere verhaallijn dan Verboden vruchten.

Heleen heeft een vlotte schrijfstijl, het blijft vaak ook wat aan de oppervlakte zweven, maar dat was niet erg. Ik schreef het al eerder: boeken van Heleen vergelijk ik af en toe met het eten van fastfood: op zijn tijd best lekker, maar niet elke dag. Ik nam me tijdens het lezen voor dat ik me niet zou storen aan de typische Heleen-dingetjes. Want ja, daar ontkom je niet aan. Onzindetails en uitgebreide masturbatiepassages komen voorbij. Maar goed, dat wist ik dus al. Ik had af en toe wel de indruk dat Heleen heel erg haar best heeft gedaan om zoveel mogelijk te schrijven, zodat er genoeg pagina’s waren om het uiteindelijk een roman te noemen… Sommige passages duurde voor mijn gevoel dan ook te lang.

Toch kon Hartsvriendin mij wel boeien uiteindelijk. Dat geef ik toe! Ik vond het in ieder geval leuker dan De Mannentester. Yvonne wist mij te raken. Vooral na de eerste helft van het verhaal kon ik me aardig goed inleven in haar karakter. Net als Yvonne had ik ook mijn twijfels over de arrogante dieetgoeroe en begreep ik waarom ze zich gekwetst voelde door Mona. En stiekem ben ik nu heel nieuwsgierig naar het vervolg en dan heeft Heleen het niet toch niet zo slecht gedaan in mijn ogen!