16 november 2016

Het kille doodskleed van Robert Thomson

De eigenzinnige Robert Thomson heeft weer een nieuwe roman: ‘Het kille doodskleed’. Ik was een beetje huiverig, want dit was een vervolg op ‘Een onverwachte erfenis’ en hoofdpersoon Puck was nou niet echt mijn favoriete hoofdpersoon. Maar nieuw boek, nieuwe kansen!

Puck Scheltinga van Beuningen heeft miljoenen geërfd van haar oom. Haar baan in het bankwezen heeft ze vaarwel gezegd en ze woont nu in het dorpje IJsseldijk. Het leven in het Achterhoekse dorpje, de oprechte buren en de leegte van de boerderij hebben van Puck een gevoelige vrouw gemaakt.

Maar Puck is niet gelukkig, er lijkt een kleed van kilte en dood om haar schouders te hangen. Een rustig leventje mag Puck blijkbaar niet leiden. Een wraakzuchtige neef die het voorzien heeft op Puck en op de erfenis. Een heftige ontvoering volgt, eveneens de reddingsactie. Gelukkig is daar Willem weer… Puck’s grote liefde, maar ook hij wordt getroffen door het noodlot. Door een kogel raakt hij in coma en komt hij terecht op Sparrenbos. De plek die Puck ontelbaar keer bezocht voor haar oom.

Puck zelf overleeft ternauwernood een sneeuwstorm in het bos. Onderkoeld, half bevroren en met ernstige huiddefecten komt ze in het ziekenhuis terecht. Een herstel volgt. Om haar leven in rustige banen te krijgen besluit ze een tweede huis aan de Côte d’ Azur te kopen en om daar Willem laat ook te gaan verplegen. Eenmaal daar ontmoet ze makelaar Hein en de vonken springen over. Puck leeft ineens in twee werelden… De dorpse wereld in de Achterhoek, waar haar grote liefde Willem apathisch in bed doorbrengt. En de andere wereld kenmerkt zich met decadentie en haar andere grote liefde: Hein. Maakt geld gelukkig? En hoe vaak zal Puck het kille doodskleed om haar schouders blijven voelen?

‘Het kille doodskleed’ is een heel druk boek en dat verveelt niet. Het is makkelijk leesbaar en nergens wordt het saai. Robert duwt zijn personage Puck vaak diep in het ongeluk, maar trekt haar ook letterlijk en figuurlijk zwevend terug de lucht in. Rode draad in het boek is de duizelingwekkende hoge erfenis, Puck zwemt in de miljoenen, ze koopt wat ze wil kopen. Maar maakt dit het leven gelukkiger? Nee… Robert laat zien dat het leven weliswaar makkelijker met geld kan zijn, maar dat échte gevoelens niet te koop zijn. Dat de waarde van vriendschappen en oprechte liefde onbetaalbaar is.

Dat Robert een eigenzinnige schrijfstijl heeft, dat wist ik al. In ‘Het kille doodskleed’ is dit niet anders. Mooie pareltjes, zoals:  ‘In de ban van de illustere eeuwigheidswaarde die uit het ven omhoog steeg en de omgeving bezwangerde, zat ik hier ook vaak vroeg in de ochtend als het nog nevelig was.’  Tegenover ietwat platte zinnen als: ‘Ik moest onbedaarlijk lachen, duwde mijn kleine tietjes op en bekeek ze.’ En zo zijn er wel meer platte zinnen waarin gesproken wordt over piemels, leuters, blote billen en in je blootje lopen. Nou ben ik niet preuts 😉 en ik begrijp best dat Puck graag in haar eigen huis ‘in haar blootje’ wil lopen, maar ik vond het toch een beetje storend dat dit extra benadrukt moest worden in platte bewoordingen. Het stak nogal af tegen de mooi gestileerde zinnen.

Het boek stuitert van het ene uiterste naar het andere uiterste. Leven met miljoenen op de bank is uiteraard een avontuurlijk leven. Maar ook een leven met pijn, tegenslag, verdriet, rouw en vertrouwen. Puck is een fijner mens geworden, ze is gevoelig, soms een beetje te gevoelig en theatraal, maar gelukkig niet meer de bitch die ze was in het eerste boek. Dat was toch wel een opluchting!