3 februari 2015

Het leek stiller dan het was van Eva Kelder

Een boek vol met prachtige quotes verpakt in een ingetogen schrijfstijl! Dat is ‘Het leek stiller dan het was’. Net zoals de kaft, ook die is ingetogen. Voor mijn gevoel stond Seije, de hoofdpersoon op de kaft, die uitwaait op het strand van Vlieland.

Dit boek is er al een tijdje, veel collega-bloggers hadden deze literaire roman al gelezen en het werd een soort mustread voor boekbloggers. Ik had wat rust en ruimte in mijn planning en kroop met dit boek op de bank, want ja, ik was ondertussen wel heel nieuwsgierig geworden naar het leven van Seije!

Seije is een loner, ze voelt zich erg buitengesloten en zelfs met haar alleenstaande moeder Fenna lijkt ze niet echt een band te hebben. Ze wonen op Vlieland en het leven lijkt voor Seije sober en ingetogen. Ze heeft maar een goede vriend en dat is Teun. Alleen hij lijkt haar te begrijpen. Samen groeien ze op. Van als kind spelen en struinen in de duinen tot pubers die nachten doorhalen en in een roes van alcohol de ochtend naderen.

Seije groeit op en gaat studeren in Edinburgh, ze verlaat hierdoor het eiland Vlieland, maar voor Seije lijkt het ook een vlucht te zijn na een ingrijpende gebeurtenis. Haar liefdesleven en haar studie leiden haar steeds verder van huis. Letterlijk en figuurlijk.

Ik heb genoten van de stukken waarin Seije opgroeit en de dagelijkse beslommeringen op het eiland Vlieland. In het begin had ik moeite om een band te krijgen met Seije. Ze is erg afstandelijk, niet alleen naar mij als lezer, maar ook naar haar mede-personages. Ze noemt haar moeder geen mama, maar gewoon bij haar naam Fenna. Een moeder-dochter band lijkt dan ook niet te bestaan voor Seije.

Soms leek het alsof Seije het op moest nemen tegen de rest van Vlieland, alleen Teun lijkt aan haar kant te staan. Het gevoel dat ze eenzaam is in een wereld vol mensen kwam vaak duidelijk naar voren.

Haar vlucht van het eiland naar Edinburgh vond ik jammer. Ik hou van verhalen op Vlieland en voor mij had het hele verhaal wel op Vlieland mogen afspelen, maar voor Seije lag dat anders. We reizen mee met haar, omdat we willen weten of ze daar wel het geluk vindt. Vlieland voelde niet als thuis en Seije zoekt een plek waar ze dat wel kan vinden. Heeft strubbelingen met de liefde, maar het studeren en haar carrière gaat haar dan weer goed af.

Het laatste kwart van het boek leest trager en ik moet mezelf echt dwingen om te blijven doorlezen. Seije zoekt en zoekt, maar lijkt misschien wel steeds verder van zichzelf te vluchten. Teveel geheimen, teveel gebeurtenissen in het hoofd van Seije. Terug naar je roots, zou je bijna willen schreeuwen. Maar het lijkt alsof ze alleen is, zichzelf afsluit. Zich afsluit in het verhaal en zich tussen de zinnen wil verstoppen voor mij als lezer. Seije… een personage wat ik niet snel zal vergeten!

2 reacties

  • 3 februari, 2015 om 21:51
    Lalagè zegt:

    Dankjewel voor deze recensie van dit boek waar we inderdaad al met zoveel bloggers van hebben genoten. Wel opvallend dat het laatste stuk voor jou langzamer ging, terwijl ik de laatste 80 bladzijden achter elkaar heb gelezen.


    Lalagè
    Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: