17 februari 2018

Het is maandag vandaag van Sytske van Koeveringe

Ik heb vrij lang over dit boek gedaan. Ik heb ook meerdere boeken ernaast gelezen, maar het boek zelf leest simpelweg ook niet zo vlot. Ondanks de korte hoofdstukken.

Julia is een jonge vrouw van bijna dertig. Ze is schoonmaakster bij mensen thuis. Ooit zat ze op de schrijversvakschool en schreef ze haar debuut. Het gaat nu niet lekker met Julia. Ze slaapt slecht, slikt veel medicijnen, zwerft door de straten en bekijkt de levens van anderen. Langzaamaan lijkt ze bezit te nemen van de huizen waar ze werkt. Ze voelt zich flink onder druk staan.

Julia

Julia is een interessant personage, maar toch wekt ze een dubbel gevoel bij me op. Aan de ene kant sympathie en begrip, maar aan de andere kant ook ergernis. Julia is nogal egocentrisch en apart. Daarbij gaat ze over grenzen in de huizen waar ze werkzaam is als schoonmaakster.

Toch begreep ik Julia ergens ook. Haar gevoelens als mensen haar meewarig aankijken als ze zegt dat ze werkzaam is als schoonmaakster. Mensen in haar omgeving snappen het niet. Het lijkt me ook heel vervelend om elke keer jezelf en je werk te moeten verdedigen.

Langzaam

Sytske van Koeveringe kan mooi schrijven, maar echt vlot leest het boek niet. Sterker nog:  ‘Het is maandag vandaag’ leest tergend traag, alsof je een boek van 1000 pagina’s door moet worstelen. Hoewel de tekst mooi is en veel verwijzingen bevat naar werk van Wolkers, is de stijl bij vlagen ook sober een eentonig en dat maakt voornamelijk het middenstuk traag.

Het was alsof ik als lezer vastzat met een fiets in mul zand, maar ondertussen wel in een mooie omgeving stond. Zo was het ook bij ‘Het is maandag vandaag’! Mooi verhaal, maar ik was toch blij dat ik eindelijk bij het eind was! Overigens heb ik de laatste pagina drie keer overgelezen en nog steeds weet ik niet wat ik ermee kan. Vage roman, met mooie zinnen en gedachtes, dat dan weer wel!