23 juni 2018

Hoe ik meer rust en ruimte creëerde in mijn blog- en leesleven

‘Moeten’, we ‘moeten’ zo ontzettend veel. Teveel om te lezen, teveel challenges, teveel druk om te bloggen. Hoe kweek je een leesdip hé? Nee hoor, we kunnen het beter hebben over hoe ik meer rust en ruimte creëerde in mijn blog- en leesleven!

Om te beginnen ging ik kritisch kijken naar mijn “to read lijst” op Goodreads. Daar stonden maar liefst 301 boeken op. Deze boeken heb ik in mijn bezit. Paperbacks, hardcovers, dwarsliggers, ebooks en bookazines. Sommige boeken liggen al jaren ongelezen in de kast, van sommige wist ik niet eens zeker of ik ze nog had.

Aan de slag dus

Terwijl ik in bad lag besloot ik die Goodreads lijst eens op te frissen. Zo gezegd, zo gedaan. Dus ging in mijn nachtjapon achter de laptop. Kritisch doorliep ik de gehele lijst en alles waarbij ik een “meh-gevoel” kreeg moest onverbiddelijk van de leeslijst af. Van de 301 ongelezen boeken die ik nog “moest” lezen, ging ik naar 180 ongelezen boeken die ik nog graag “wil” lezen.

Ik besloot dat ik mezelf niet schuldig ging voelen over de boeken die ik van de lijst haalde. Waarom niet? Als ik namelijk ooit behoefte krijg om één van die boeken toch te willen lezen, dan lees ik ze gewoon. Maar nu even niet. Het geeft rust, als ik nu door deze lijst scrol krijg ik meteen leeshonger! Dit zijn namelijk de titels die ik écht graag wil lezen, waar ik naar uitkijk.

Ook mijn verlanglijst gooide ik op de schop. Dat is de lijst “nieuwsgierig naar…’ Daar staan de boeken op die nog uit moeten komen, of die al uit zijn en ik wel wil lezen, maar nog niet in mijn bezit heb. Ook hier stonden titels tussen waarbij ik dacht “meh, toch niks voor mij”. Dat kan, want mijn smaak is natuurlijk anders dan een paar jaar geleden.

Één challenge en een ruime planning

Ik doe alleen de Goodreads-challenge, omdat ik die het leukst vind en omdat deze challenge mij de meeste vrijheid biedt. Alle andere challenges heb ik geschrapt. Zo had ik bijvoorbeeld een lijst met 100 auteurs die ik nog nooit had gelezen, maar waarvan ik vond dat dit eigenlijk wel “moest”. Na zo’n twee jaar had ik er nog maar 11 afgestreept. Als ik één van die auteurs echt graag wil lezen, dan lees ik die vanzelf wel. Toen ik de lijst verwijderde uit mijn app Todoist voelde ik geen schuldgevoel, maar verademing!

Recensie-boeken plan ik ruim in en blogtours skip ik sinds 1 april. Op deze manier zit ik heel ruim en vrij in mijn planning, zodat ik ook gerust wat anders kan lezen tussendoor als het genre van het recensie-boek mij op dat moment even niet ligt. Ik gebruik nog steeds de 28 dagen als richtlijn, maar dat is dus vier weken tijd en ruimte voor een recensie-boek. Dit werkt heel erg fijn!

Een meer besloten FB-profiel

Dit vond ik het moeilijkste, maar ik ben ook grondig door mijn vriendenlijst op FB gegaan. Ik vergelijk mijn social media kanalen met een huis en winkel. Mijn blog is de winkel, de accounts op diverse social media kanalen zijn kamers in dat huis. Één van die kamers is privé. Net zoals bij een echte winkel ook een deur ergens staat, waarop te lezen is: privé. Als je me goed kent en ik jou ook mag je gerust die kamer in wandelen. Kennen we elkaar niet zo goed, dan ontvang ik je graag in een andere kamer. Oftewel: op een ander social media kanaal.

Ik vind het gewoon prettig om één social media account besloten te houden, een plek waar ik alleen samen ben met de mensen die ik net wat beter ken dan de anderen, waarbij ik mezelf ook op mijn gemak voel om net wat meer te delen dan alleen maar boek- en bloggerelateerde updates. Ik vond dit echt moeilijk, maar uiteindelijk voelt het voor mij nu wel overzichtelijker en fijner.

Geen strijd, maar een passie

Ik zie bloggen ook niet meer als een wedstrijd. Toegegeven, soms voelde dat namelijk wel zo. Maar dat gevoel van strijd liet ik los, ook al is dat niet altijd even gemakkelijk. Zo stak het bijvoorbeeld even toen er tijdens een leuk initiatief zo’n 150 complimentjes werden uitgedeeld aan boekbloggers door boekbloggers en ik er uiteindelijk geen één kreeg.

Ook al is zoiets geen spel met winnaars en verliezers, toch voelde ik me enkele secondes even een verliezer. Toen dacht ik eventjes: waar doe ik het voor?! Om even later meteen te denken: voor mezelf en voor alle lezers die oprecht geïnteresseerd zijn in mijn leesleven! En het is mijn passie om dat te blijven delen, zonder wedstrijd.