13 maart 2017

Iene miene mutte van M.J. Arlidge

Aangezien ik me tegenwoordig graag laat verrassen door de Bookazine serie van Libelle, kreeg ik dit keer de thriller ‘Iene miene mutte’ onder mijn ogen. M.J. Arlidge is niet vies van smerige en heftige passages, ik ben er ook niet vies van, dus aan de slag met deze thriller!

Een seriemoordenaar speelt graag sadistische spelletjes met zijn slachtoffers. Hij sluit telkens twee mensen op en geeft ze een telefoon met opdracht. Wil jij blijven leven, dan moet je de ander vermoorden. De slachtoffers krijgen geen eten en drinken en zijn afgesloten van de buitenwereld. Inspecteur Helen Grace wordt op deze zaak gezet.

Helen Grace is de hoofdpersoon, al wordt er snel en veelvuldig gewisseld van perspectief. Veel personages worden gevolgd en als lezer krijg je een kijkje in al die verschillende levens en situaties. Helen Grace is een aparte vrouw. Zo onderhoudt ze privé een bdsm-relatie met een commerciële sm-meester. Ze is een krachtige politievrouw, een workaholic én vastberaden. Maar eerlijk is eerlijk, dit zijn kenmerken van vele politievrouwen uit thrillers.

Het verhaal leest snel, mede door de superkorte hoofdstukjes. De spanning is aanwezig, maar zakt middenin nog wel eens in. De passages van de slachtoffers in gevangenschap worden gedetailleerd omschreven. Ontlasting, bloed, urine, maden, het komt allemaal voorbij. Vooral de laatste twee slachtoffers zitten in een behoorlijke smerige situatie. Dit word zo beeldend geschreven dat je het bijna voor je ziet. Dit kan lastig zijn als je een zwakke maag hebt, maar ook met mijn sterke maag werd ik aardig op de proef gesteld.

M.J.Arlidge durft op het randje te schrijven en zijn insteek vond ik ietwat gruwelijk, maar toch origineel. Het deed me denken aan de film Saw af en toe. De ontknoping duurde wat lang, maar vond ik wel verrassend. Wel kreeg ik af ten toe het gevoel dat hij heel veel in één boek wilde stoppen. Veel personages, veel toestanden, veel hoofdstukken, veel wisselingen… Wat minder personages en toestanden had ik niet erg gevonden.

De locatie van het verhaal is Southampton. Dat is dezelfde plaats waar in 1912 de Titanic vertrok. Ik vond het leuk dat dit de locatie was, want je leert het Southampton van nu wat beter kennen. Over Helen Grace zijn meer boeken geschreven. Elk boek heeft de titel van een kinderliedje en de omschrijvingen van de vervolgdelen spreekt mij aan. Ik zal zeker nog een keer een vervolgdeel van deze serie oppakken! Hieronder het lijstje met de juiste volgorde.

Dl. 1 -> Iene miene mutte
Dl. 2 -> Piep zei de muis
Dl. 3 -> Pluk een roos
Dl. 4 -> Klikspaan