8 januari 2018

Ik nog wel van jou van Elke Geurts

‘Ik nog wel van jou’ is een mooie en pijnlijke roman van de Nederlandse auteur Elke Geurts. Ze schrijft ook columns voor Trouw.

E.G. is schrijfster, moeder én houdt nog zielsveel van haar man. Maar man houdt niet meer van haar en wil scheiden. Voor E. lijkt het een droom en ze gelooft het ook niet. Ze delen immers 24 jaar, twee dochters en alles lijkt toch stabiel? Toch wil man weg, maar man blijft dingen doen met het gezin en dat geeft E. weer hoop. E. blijft geloven dat het goed gaat komen en schrijft het op en probeert zo haar toekomst te sturen. Maar man wil toch echt weg.

Geen namen

Het eerste wat opvalt is dat er geen namen zijn. E. is de hoofdpersoon en haar man wordt gewoon ‘man’ genoemd in het boek. De dochters worden genoemd als ‘de meisjes’. Dat lijkt afstandelijk, maar zodra je doorkrijgt dat je meeleest in het leven van Elke Geurts zelf is alle afstand weg en zit je dicht op het verhaal.

E. blijft geloof hebben dat het goedkomt en man blijft wispelturig. Dan slaapt hij weer apart in de logeerkamer, maar dan kruipt hij weer bij E. in bed. Logisch dat E. hoop blijft houden, man blijft het vlammetje aanwakkeren door zijn aparte gedrag. Zo gaat dit bijna anderhalf jaar door. Als lezer werd ik kwaad op hem, waarom maakt hij geen duidelijke stappen?

Rauw en pijnlijk mooi

Elke Geurts schrijft ontzettend mooi en daarnaast deelt ze quotes uit literaire werken. Uit dat werk haalt ze ook inspiratie. Ook volgen we E. bij het geven van schrijfcursussen aan studenten in een bedompte en vochtige kelder. Hierbij gebruikt ze haar huwelijksproblemen als inspiratie voor de opdrachten.

E. is ook een moeder, van twee meisjes. E. doet enorm haar best om de perfecte moeder en de perfecte vrouw te zijn, want misschien besluit de man toch te blijven. Of roept hij misschien ‘grapje’. Tussen de regels voel ik de pijn en het rauwe besef van E. dat man echt niet terugkomt. Hoop doet leven, maar hoop kan ook pijnlijk aanvoelen op een teer hart.

Blijven lezen

Elke avond kruip ik met ‘Ik nog wel van jou’ in bed en ga ik verder. Net als E. begin ik zelf ook bijna te hopen op een goede afloop. E. hoopt dat ze met het schrijven het verhaal misschien onbewust wel positiever kan maken. Steeds stop ik even. Ik wil het boek niet uitlezen. De stijl van Elke Geurts is zo mooi en sommige mooie quotes blijf ik opnieuw lezen. Ik maak ‘ezelsoortjes’ op mijn e-reader en markeer de mooie quotes om ze later terug te vinden. Ik heb er een paar uitgevist om hier te delen.

“Ik hoop altijd dat de dingen in het echt niet gebeuren, en het leven juist een stapje voor te zijn door het alvast op te schrijven”

“Ik probeerde niet naar de stilte te luisteren, dan ga je er vanzelf iets in horen.”

“Wanneer je ware karakter zich toonde als er niemand was die keek, was ik dit dan?”

Dan is het boek uit…

Het is uit… E. heeft haar verhaal gedaan. Ik heb kennisgemaakt met Elke Geurts en wil nu nog meer van haar lezen. ‘Ik nog wel van jou’ is een literaire roman over loslaten, liefde en vooral over hoop. Hoop in alle facetten. Ik blijf erbij, dit boek is pijnlijk mooi!