13 december 2015

Kil van Mel Wallis de Vries

Terwijl ik bezig ben in de megadikke roman ‘Rozen’, las ik tussendoor ‘Kil’ van Mel Wallis de Vries. Ik doe dat wel vaker, twee boeken naast elkaar lezen en dat gaat prima. Het is ook leuke afwisseling, want ‘Rozen’ leest weliswaar boeiend, maar ook traag.

‘Kil’ is een heel dun boekje, maar het verhaal is kort én krachtig! Het verhaal begint met de recherche die onderweg is naar de visafslag. Daar vinden ze het lichaam van een jong meisje. Dan springen we naar de verhaallijn rond Thirza, ze is altijd te laat. Is vaak moe en moet daarom langs de dokter voor een bloedtest.

Thirza fietst een paar dagen later uit school naar huis door een tunnel en wordt wakker in een kille en extreem koude ruimte. De ijspegels hangen letterlijk overal in de kamer. Waarom is het zo koud? Waarom ligt ze in een ziekenhuishemd in een soort ziekenhuiskamer en wie is die jongen, die zich gedraagt als dokter? Ondertussen springt het verhaal vliegensvlug heen- en weer tussen Thirza en de recherche. Pas op het eind worden alle stukjes naadloos aan elkaar verweven.

‘Kil’ leest snel en is zeer spannend. Omdat het een dun boekje is, is er helaas geen tijd voor opbouw, rustperiodes en introductie van karakters. Dit wordt echter goed gemaakt met een sterk plot en een steengoede wending aan het verhaal.

Toen ik klaar was met lezen, was mijn eerste reactie: ‘Is dit alles?!’. Het verhaal was zo snel voorbij, dat ik het eigenlijk een beetje jammer vond. ‘Kil’ is leuk voor tussendoor, leest prima naast een ander boek en is een fijn boek als je uit je leesdip wilt komen.