10 juni 2013

Krassen in het tafelblad van Guus Kuijer (Madelief-serie)

Ik heb vorige week in een paar uurtjes het gemoedelijke boekje Krassen in het tafelblad herlezen. Het is van Guus Kuijer en is het vierde deel uit de Madelief-serie. Er is ook een film van. Maar goed, ik had zin in wat jeugdsentiment. Deze boekjes stonden vroeger bij ons in de schoolbibliotheek en nu heb ik deze boekjes ook in mijn eigen collectie. Gewoon voor de leuk 🙂

Krassen in het tafelblad gaat over de opa van Madelief. Haar oma is overleden, maar eigenlijk lijkt niemand er echt verdrietig om te zijn. Madelief kent haar oma niet en stelt er veel vragen over.

Op sommige vragen weet opa geen antwoord te geven. De oma van Madelief blijkt een mysterieuze vrouw te zijn. Ze hield van reizen, had idealen, maar eindigde in een dorp waar ze veranderde in een verbitterde vrouw. Omdat opa zich wat alleen voelt gaat Madelief met hem mee. Ze ontdekt het tuinhuisje in de tuin. De plek waar haar oma zich terug kon trekken. Op het tafelblad staan diepe krassen. Een soort symbool. Madelief wil weten waarom haar oma die krassen heeft gemaakt.

Het is een gemoedelijk kinderboek. Madelief is een nieuwsgierig meisje en stelt de vragen die ‘grote mensen’ niet stellen… Madelief is oprecht en leuk. Soms brutaal en ook heel slim. Het is een mooi en gemoedelijk verhaal. Leuk om voor te lezen, kinderen kunnen dit boekje ook prima zelf lezen. Maar goed, als volwassene had ik er ook wel een leuke middag mee. Beetje jeugdsentiment…

Heel soms is een film sterker en uitgebreider dan het boek. Bij Krassen in het tafelblad had ik die indruk ook wel. Het boek is erg leuk, maar lijkt nogal beperkt qua inhoud als ik het ga vergelijken met de verfilming. De film vertelt het verhaal mooier en ook wat moderner. Zou het de sterke cast zijn? Of is het gewoon een verhaal wat ook goed verfilmd kan worden?