14 januari 2019

Lawinegevaar van Suzanne Vermeer

De laatste keer dat ik “een Suzanne Vermeer” las was nog toen Paul Goeken achter het pseudoniem zat. Wie er nu achter zit weet ik niet. Kenmerkend is dat het echte vakantiethrillers zijn. Ik kwam op dit boek door de Thrillerfans groep op Goodreads. ‘Lawinegevaar’ was deze maand ‘het maandboek’. Ik besloot aan te haken.

Strafadvocaat Chantal Donkers wordt nogal in het nauw gedreven als bekend advocate. In een talkshow wordt ze aardig klem gezet over een zaak waarbij ze won, maar waar de rest van Nederland niet blij mee is. Ze heeft ook nog eens een stalker en die gaat aardig ver.

Een lawine aan gebeurtenissen

Maar haar leven wordt pas echt gecompliceerd als haar nichtje Fenna met een rugzak op de stoep staat en zegt ‘Mama zegt dat ik bij jou veilig ben.’ Chantal en haar vriend Niels besluiten Fenna op te vangen. Ondertussen vraagt Chantal zich af waar zus Amber (moeder van Fenna) uithangt en waarom ze zo geheimzinnig Fenna heeft afgezet bij haar huis.

Om tot rust te komen besluiten Chantal en Niels op vakantie te gaan. Een skivakantie naar Zwitserland. Maar door het geweld van een sneeuwlawine raakt Fenna gewond en Chantal besluit haar zus te gaan zoeken.

Een interessant stukje vond ik overigens de uitleg van de skileraar wat je precies moet doen bij een lawine. Hoe je ervoor kunt zorgen dat je nog zuurstof krijgt bijvoorbeeld onder al die sneeuw.

Voorspelbaar, maar ook vermakelijk

Ik vond hoofdpersoon Chantal niet altijd even sympathiek, ze heeft nogal een grote bek en communiceert regelmatig op een chanterend toontje viel me op. Daardoor vond ik haar bij vlagen een kreng. Verder vond ik ook dat bepaalde dingen wel heel makkelijk gingen in dit boek. Met name de ontknoping werd voor mijn gevoel iets te snel en te makkelijk afgewerkt.

Ik was eerst huiverig dat het na al die tijd nog steeds niks voor mij zou zijn, maar dat viel gelukkig mee! Ik vond het echter wel vrij voorspelbaar allemaal, ik had namelijk aan het begin al door hoe bepaalde zaken in elkaar staken. Ik was erg benieuwd of ik gelijk had daarin, dus las ik nieuwsgierig door. Het verhaal leest op zich lekker weg en uiteindelijk heb ik me wel vermaakt met dit boek.