5 december 2013

Margie van Jillian Cantor

Net als heel veel anderen las ik op school Het Achterhuis van Anne Frank. En als kind was ik niet zo heel erg weg van oorlogsverhalen, maar toen ik ouder werd begon ik mij daar toch meer voor te interesseren.

Ik herlas nogmaals Het Achterhuis en ik las ook nog andere boeken die ook gerelateerd waren aan de familie Frank. Het ging eigenlijk altijd wel over Anne Frank, maar nooit over Margot Frank. De schrijfster Jillian Cantor viel dat ook op en zij besloot een fictieve roman over Margot Frank te schrijven.

Wat als Margot zou zijn gevlucht en een nieuw leven zou hebben opgebouwd in Amerika? Jillian Cantor schetst een fictief leven van Margot na de oorlog. Margot noemt zichzelf Margie Franklin en werkt op een advocatenkantoor. Ze zwijgt over haar verleden, draagt altijd een vest met lange mouwen om de tatoeage te verbergen en probeert zich zo goed mogelijk aan te passen aan het Amerikaanse leven. Maar het verleden borrelt vierentwintig uur per dag door bij alles wat ze doet en ziet.

Op een dag loopt ze voorbij een boekhandel. Daar ligt het dagboek van haar zusje. Keer op keer wordt het herlezen door Margie. Keer op keer zou ze haar vader willen schrijven dat ze nog leeft, maar ze durft niet. En dan komt haar collega Shelby vertellen over de verfilming van het dagboek. Margie doet haar best om daar heel koel over te blijven doen, maar het lukt niet. Ook speelt Peter nog steeds in haar gedachten. Peter, die net als zij ook in het achterhuis zat. Hij had altijd gezegd dat hij naar Philadelphia zou vluchten als hij de kans zou krijgen. Margie vraagt zich af of hij dat ook gedaan heeft en of ze hem ooit terug kan vinden.

Nogmaals, dit hele verhaal is dus fictief. Het is een “wat als…” roman. En dat is heel moeilijk als je dat gaat doen en zeker als het gaat om Margot Frank. Er is namelijk heel weinig bekend van haar en ze is altijd een soort schaduw geweest van haar zusje. Feilloos kruipt Jillian Cantor in het hoofd van Margot. Daarnaast is het verhaal ergens ook heel aannemelijk. Het zou zomaar op deze manier gebeurd kunnen zijn, maar zo ging het niet én dat maakt het lezen van dit boek ergens wat wrang. Juist omdat je tijdens het lezen al weet dat het zo niet ging.

Ik vond dit een heel fascinerend boek om te lezen en het gaf me veel stof tot nadenken. Het verhaal is heel mooi en integer geschreven. Verder vond ik ook het nawoord van Jillian Cantor heel interessant en het gaf me antwoord op vragen die ik tijdens het lezen had. Hierdoor kon ik het verhaal goed afsluiten voor mezelf.