27 juni 2018

Mijn vader is een vliegtuig van Antoinette Beumer

Ik las het debuut van Antoinette Beumer. Zij is naast schrijfster ook filmregisseuse en nog een hele goede ook! ‘De gelukkige huisvrouw’ bijvoorbeeld, maar ook ‘Soof’ is door haar geregisseerd. En nu heeft ze dus ook een literaire roman geschreven!

De succesvolle Eva heeft een goede baan, een tweeling en een toffe man. Maar als haar moeder plotseling overlijdt gaat het mis met Eva. Haar herinneringen komen bovendrijven en ze wordt angstig. Deze herinneringen zijn ook onlosmakelijk verbonden met haar vader. Hij zit al zo’n 34 jaar in een psychiatrische inrichting.

Weggestopte herinneringen

Eva heeft veel weggestopt, ze heeft gaten in haar herinneringen. Ze besluit een tijdje te gaan wonen in huis van haar moeder. Waar de bemoeizuchtige buurvrouw Greetje nog steeds aanwezig is. In dat huis ontdekt Eva haar jeugd opnieuw. Alles wordt pas echt op zijn kop gezet als Eva haar vader op gaat zoeken in de inrichting.

Als lezer zat ik helemaal in het verhaal, ik verloor de tijd en ik had het gevoel dat ik over de schouder van Eva meekeek. Ik hoopte dat ze haar vader weer opnieuw kon leren kennen. Ik hoopte dat haar beslissingen positief zouden uitpakken. Ik twijfelde met haar mee over de toestand van haar vader en ontroerd las ik de jeugdherinneringen van Eva die weer boven kwamen drijven.

Beklemmende fictie met een lichte vorm van autobiografie

Er zitten autobiografische elementen in het verhaal, maar de auteur houdt het voor zichzelf welke elementen dat zijn. Grotendeels is het boek dus fictie. Er zit trouwens ook een klein bruggetje in naar ander werk van Antoinette Beumer. Dit bruggetje leidt naar de film ‘De gelukkige huisvrouw’, in deze film gaat Lea naar een psychiatrische inrichting en daar zit een cliënt die denkt dat hij nog steeds een piloot is. De vader van Eva in het boek ‘Mijn vader is een vliegtuig’ is ook piloot geweest.

Wat ik ook erg goed vond was de beklemmende sfeer die ik voelde bij de jeugdherinneringen van Eva. Zo is er een passage over Eva en haar vader die samen een schuimtaart maken. Deze passage voelde zo beklemmend, ongemakkelijk en ik voelde de onzekerheid van de kleine Eva heel duidelijk in dit stuk!

Sommige lezers vonden dit boek vrij langzaam lezen, ik vond van niet, maar dat is natuurlijk persoonlijk. Ik vond het juist heel fijn en vlot lezen. Ik vind het erg knap van de auteur dat ze mij zo mee wist te slepen in haar verhaal! Ondertussen schrijft Antoinette Beumer een scenario om haar debuut te verfilmen. Ze zal het dan zelf gaan regisseren. Ik ben benieuwd!