4 augustus 2015

We moeten je iets vertellen van Marion Pauw

Okay… over dit (voorlopig) laatste boek van Marion Pauw zijn de meningen aardig verdeeld. Sommige lezers vinden het boek verschrikkelijk en weer andere lezers vinden dit boek geweldig! Ik behoor tot die laatste groep!

Kathelijne is een ietwat labiele vrouw, opgegroeid in een kerkelijk milieu. Ze is schrijfster. Haar eerste boek liep als een trein, het tweede boek flopte en nu moet er een derde boek geschreven worden. Kathelijne geniet er duidelijk niet meer van en steekt haar mening over de boekenwereld niet onder stoelen of banken.

Kathelijne heeft in haar verleden van alles meegemaakt wat nog dwars zit. Ze woonde in een streng gelovige gemeenschap en daar ging ook haar eerste boek over: “In de naam van God”. Daar was en is uiteraard de gemeenschap niet blij mee. Ook het contact met haar ouders verloopt alles behalve soepel.

Op een ochtend vind ze een briefje op haar nachtkastje met de tekst: ‘We moeten je iets vertellen’. Dat is het begin van het thrillerconcept. Kathelijne gaat dit uitzoeken en herinneringen naar haar jeugd komen terug, wat is er ooit vroeger gebeurd? Wie is Tabitha? Waarom wil niemand haar daarover te woord staan? Daarnaast is ze ook verliefd op de getrouwde man Michiel, wordt ze zwanger, wat Michiel niet zit zitten. Ook dat derde boek moet geschreven worden, want uitgever Harold heeft immers het voorschot al betaald. Kortom, het leven van Kathelijne lijkt wel een soap.

Eerlijk is eerlijk, het thrilleraspect was niet zo aanwezig, maar het boek was wel awesome om te lezen! Marion Pauw gaat namelijk in dit boek de confrontatie aan met de lezer. Ze schrijft niet echt een verhaal, maar praat rechtstreeks tegen de lezers van het boek. Ze rekent af met vooroordelen, irritaties, frustraties… uit naam van personage Kathelijne.

‘We moeten je iets vertellen’ is het meest persoonlijke boek van Marion Pauw geworden en ook voorlopig het laatste boek. Makkelijk is het dan ook om de link te leggen tussen de frustraties waar Kathelijne mee kampt  en met alle mogelijke frustraties van Marion Pauw zelf. Of dat zo is weet ik niet, maar ze brengt het in ieder geval wel heel vermakelijk.

Of het nu gaat over illegaal downloaden, de tafels in de boekhandels, zure recensies, eeuwig dezelfde vragen krijgen, de vrouwen met de gifgroene brilletjes die haar boeken lezen… Kathelijne rekent er mee af tijdens haar dialoog naar de lezer toe. Dit doet ze op een heerlijke sarcastische manier. Ik heb diverse recensies gelezen waar mensen dit boek respectloos vinden. Ik niet… want ik zie duidelijk ook de humor en de zelfspot tussen de regels. Maar goed, die humor moet ook maar net jouw humor zijn. Als deze humor jou net niet ligt, tja, dan vind je dit boek niets ben ik bang.

‘We moeten je iets vertellen’ is eigenzinnig, grof, sarcastisch, niet echt spannend, maar wel enorm gedurfd. Ik vond dit boek geniaal!