29 oktober 2014

Na Melanie van Svea Ersson

Toevallig weet ik dat er lezers zijn die denken dat Svea Ersson een Scandinavische schrijfster is. Maar Svea komt uit Nederland en ze heeft al een aantal thrillers geschreven. ‘Na Melanie’ is haar nieuwste thriller.

Rosalin gaat met Jochem wonen in een boerderij in Haarwoude. De Amsterdamse Rosalin wil liever niet uit Amsterdam verhuizen, maar gaat toch overstag als ze de boerderij ziet. Ook de mogelijkheid dat er genoeg ruimte is voor toekomstige kinderen doet haar de knoop doorhakken. Een verbouwing volgt, maar eindelijk kunnen ze zichzelf dan settelen.

In Haarwoude is niet alles even normaal als het lijkt. Zo komt Rosalin erachter dat de voormalige bewoonster zichzelf verdronken heeft in de vijver. En Jochem heeft ook een dubbele agenda. Want is het niet heel toevallig dat zijn ex ook in Haarwoude woont?! Als Rosalin nieuwsgierig wordt en op onderzoek uitgaat wordt ze bedreigt en krijgt ze te maken met vijandige reacties.

In een andere verhaallijn gaan we terug naar 2000. Een jong meisje heeft in het geheim een relatie met een veel oudere man. Niemand mag het weten, maar toch zijn er twee jongens die het in de gaten hebben. Ze zitten vol haat en willen het stoppen, maar waarom?! En een andere verhaallijn gaat over twee mannen die allebei Susan goed schijnen te kennen. Wie zijn zij?!

Het boek bestaat uit een aantal losse draden, die gaandeweg aan elkaar geknoopt worden. En het duurt ook wel even voordat je weet wie Melanie eigenlijk is. Zij komt later pas aan bod. Eerst volgen we Rosalin. Een lieve vrouw, die aan de slag gaat als dokterassistent in de dorpspraktijk.

Zoals ook bij haar vorige thrillers, is de stijl zangerig en mooi. Het leest erg vlot en is bij vlagen heel spannend, wat nachtrust kost. Wat ik zo leuk vind aan de stijl van Svea is dat je vaak al aan voelt komen dat er iets spannends gaat gebeuren, maar dat het toch weer anders loopt dan je verwacht. Op zich is dat apart, want vaak lijkt het allemaal heel toevallig te zijn. Maar juist die toevalligheid maakt het weer meer realistisch.

Ik las ‘Na Melanie’ niet thuis, maar ergens anders. Ik  keek uit het raam, zag een zwaarbewolkte lucht, dreigende buien en bomen die hun bladeren loslieten. Op de verre achtergrond hoorde ik de snelweg.  Een troep ganzen vloog over. Een gave ervaring tijdens het lezen, wat het verhaal dan ook de perfecte lading gaf!