Oorlog en vrede, update 2

29 december 2018

Oorlog en vrede, update 2

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: het zat niet mee en ik zit dan ook aardig achter op schema. Ik zit nu in het derde deel van de vertaling die ik lees. Ik begon vol goede moed met 25 pagina’s per dag na de eerste update. Dit hield ik twee dagen vol…

Toen las ik een dag niet, de dag erna ‘maar’ 10 pagina’s. Uiteindelijk besloot ik de 25 pagina’s te verlagen naar 15 per dag. Dit was te doen en hield ik ook vol. Tot de drukke dagen vóór kerst en kerst zelf aanbrak. Daarbij trokken de andere boeken op mijn e-reader meer interesse en had ik nog een paar recensie-boeken.

Een stukje uit mijn leesdagboek over Oorlog en Vrede

Zondag 16 december
Vandaag begonnen met een vermakelijk dialoog tussen de soldaten. Dan begint hoofdstuk 17 van het tweede deel. Wat me opvalt is dat de omgeving gedetailleerd wordt omschreven. Vorst Andrew hoort de officieren met elkaar filosoferen in een plaggenhutje. Ze praten openhartig over de dood. Gevolgd door mannenpraat. Dit wordt verstoord door een kanonslag. Nieuwsgierig ga ik meteen verder met hoofdstuk 18. De slag is begonnen. Spanning is voelbaar.

Vorst Bagration lijkt wat onverschillig op alles te reageren, maar komt ook erg berustend over. Voor ik het weet zit ik alweer in hoofdstuk 19. Het is prettig dat de hoofdstukken kort en behapbaar zijn. Dit hoofdstuk begint met kruitdampen en Bagration wordt iets vastberaden. Ik moet trouwens glimlachen bij het woord vollemaansgezicht. Aan het eind van dit hoofdstuk is de sfeer uitbundig onder de soldaten. Ik maak nog even een beginnetje in hoofdstuk 20 en dan stop ik ermee voor vandaag neem ik me voor. Dit hoofdstuk gaat over Nikolaj. Hij is gewond geraakt. Omdat ik nieuwsgierig ben hoe het met hem afloopt lees ik uiteindelijk hoofdstuk 20 ook uit.

Ik merk dat ik vandaag gemakkelijk door dit gedeelte heenga en er gebeurde boeiende dingen. Het is zondagmiddag en er ligt sneeuw buiten.

Liefdesperikelen, maar ook langdradige stukken

Het gedeelte waar ik nu zit -dat is in mijn versie het derde deel- is op zich boeiend. Er zijn liefdesperikelen en na de ellenlange stukken over de veldslagen is het heerlijk om weer vrouwelijke personages tegen te komen. Toch blijft het een wereld waarmee ik weinig heb.

Ik heb na kerst besloten mijn eigen tempo te volgen. Ik wil het boek zeker uitlezen nu al zo ver ben gekomen, maar ik merk dat de deadlines krap zijn voor mij en ik wil het behapbaar houden. Ik hoop en verwacht wel dat ik na 1 januari weer in mijn oude ritme kom, waardoor ik het leesmomentje van Tolstoj ook weer makkelijker in mijn dag kan plannen. Maar goed, ik ga mezelf in ieder geval niet dwingen om het boek op tijd uit te krijgen.

Ploeteren en vooruitkomen, zo noem ik mijn leesproces

Zo noem ik het leesproces. Het is af en toe aandacht erbij houden, maar het lukt en langzaam klimmen de gelezen percentages op mijn e-reader wel op. Dat geeft mij als lezer moed. Dankzij de tweets van Sue, die een stuk voor mij ligt, word ik nu wel nieuwsgierig naar wat er nog komt. Samen lezen geeft motivatie en daarom lukt het mij ook om vol te houden.