11 augustus 2014

’s Nachts doe ik alsof van Annette Pas

Tussen alle Homerus updates een leeservaring tussendoor van een ander boek… Een literaire roman van Annette Pas. Een schrijfster die ik nog niet kende. Ik was dan ook erg benieuwd! De kaft vind ik overigens erg mooi!

Liesbeth woont samen met Paulus. Trouwen zit in de planning, maar financieel loopt het allemaal niet zo makkelijk. Ook in de slaapkamer zijn de nodige moeilijkheden te vinden. Liesbeth haalt totaal geen voldoening uit de seks met Paulus en dat frustreert haar. Dus besluit ze een oude kennis van vroeger op te zoeken.

Philomena, het heksje, is een aparte vrouw, die Liesbeth wel op weg wil helpen met genieten van seks. Ook stuurt ze om vage redenen Dauwe naar Liesbeth en Paulus toe om bij hun te logeren. Liesbeth heeft rust als ze doorheeft dat ook zij kan genieten van seks, maar dan komt Paulus met zijn geheime verlangen, hij wil bdsm. Liesbeth gaat  daarin mee en haar eigen grenzen vervagen. Maar redt dit wel hun relatie?!

Als ik dit boek mag omschrijven in één woord, dan is het: vaag! Er gebeuren een hoop vage dingen in dit boek, die ik niet kon plaatsen. Zo komt Dauwe bij hun logeren, terwijl Liesbeth hem nauwelijks kent. Zonder morren accepteert ze zijn bezoek en geeft hem een plek in de woonkamer. De verlangens van Paulus lijken uit de lucht te vallen, maar alles spullen blijken al wel in huis te zijn. Heeft Liesbeth dit dan nooit opgemerkt? Dit vroeg ik me af tijdens het lezen.

De bdsm-passages zijn ingetogen geschreven en zijn niet de rode draad in het boek. Ze zijn wel erg cliché, wat ik dan weer jammer vind. Want daaruit proef ik dat de schrijfster haar research wat dat betreft beperkt heeft gehouden.

Hoe verder ik in het boek kom, hoe vager ik de verhaallijn vind worden en hoe meer ik mij ga storen aan het karakter van Liesbeth. Ze wil alles en wel nu en dat moet dan maar. De bankafschriften zijn treurig, haar relatie is eigenlijk treurig en haar hele bestaan had iets treurigs. Behalve ’s nachts dan… want dan doet Liesbeth alsof haar leven perfect is.

Annette Pas heeft een afstandelijke schrijfstijl, soms leest dat fijn, maar in dit geval was het irritant. Het zorgde ervoor dat Liesbeth een ontoegankelijk karakter kreeg. Jammer. Want op deze manier kon het boek mij dan ook niet meer raken.