13 augustus 2018

Springbonen van Wanda Bommer

‘Springbonen’ staat toevallig ook in de Vakantiebieb, maar ik las het via Kobo Plus.

Het echtpaar Claire en Rogier Kouwenaar reizen met hun tweelingdochters door West-Amerika. Claire heeft deze reis helemaal uitgestippeld. Er hangt constant een snijdende spanning in de lucht. De naamloze tweeling van 13 geeft op eigen wijze een laconiek commentaar op alles, maar het wordt pas echt interessant als de tweeling via Facebook ontdekt dat pap vreemdgaat… Ondertussen hebben Claire en Rogier zo hun eigen problemen.

Van hotel naar hotel

Het gezin reist van hotel naar hotel. Claire heeft een perfectionistische reis uitgestippeld en alles moet op uur en tijd. Het lijkt idyllisch, maar als snel merk je dat het qua gesprekken snel botst tussen Rogier en Claire. Claire praat dan ook snel over een boksring als ze met Rogier discussieert. Claire heeft een obsessie voor haar onderzoek en artikel over de bijwerkingen van een vaccin. Rogier is advocaat en uitgerekend dat artikel van zijn vrouw zit hem in de weg bij een opdracht van een farmaceutisch bedrijf.

Op de achterbank zit de tweeling. Ze hebben geen naam. De meisjes hebben gehoord dat er eigenlijk nog een vruchtje was, dus dat ze oorspronkelijk een drieling zouden zijn. In hun fantasie reist deze derde persoon onzichtbaar mee. Het is een jongen en hij praat ook terug in hun fantasie. Hij vindt dat hij ook recht heeft op een lichaam. Als de tweeling op de laptop van Rogier ontdekt dat hij intieme berichtjes ontvangt van ene Jessica Loohuis ontstaat er tussen de tweeling en Rogier ook een gespannen situatie. Het is een kwestie van tijd tot de bom gaat barsten.

Grappig en dreigend

‘Springbonen’ is grappig vanwege de rake uitspraken van de tweeling. De sfeer is ook dreigend omdat je voelt dat Claire en Rogier aan het eind van hun huwelijk zijn belandt. De reis zou de bindende factor moeten zijn.  Iedereen in de auto heeft zo zijn of haar geheimen.

De hoofdstukken zijn kort en wisselen steeds van perspectief. Het leukste en interessantste perspectief vond ik de tweeling. De wisselingen van het perspectief maken de verhoudingen ook duidelijker. Als Rogier aan het woord is voel je zijn wanhoop, omdat hij op een kruispunt van zijn leven staat. Claire zit vol van haar artikel en vol van de reis. Hoewel de personages dicht op elkaar zitten, lijken ze soms vreemden van elkaar.

Raar einde

Dit alles speelt zich af in West-Amerika. We reizen mee door reservaten, door typische Amerikaanse dorpjes en toeristische hotelletjes, waarin vooral de wifi het meest belangrijk lijkt te zijn voor de meisjes.

Ik vond ‘Springbonen’ erg prettig om te lezen. Wanda Bommer heeft namelijk een fijne schrijfstijl en maakt graag gebruik van rake dialogen en treffende uitspraken. Alleen het stuk van Timothy vond ik eindeloos lang duren en het rare einde heb ik zeker vijf keer overnieuw gelezen. Niet omdat ik het niet begreep, maar omdat ik het zo raar en luguber vond.