2 mei 2016

Verzwegen van René Appel

De zon schijnt, het hout van de tuinbank voelt warm en ik lees weer heerlijk in de tuin! De lente is volop aanwezig en ik ben er blij om! Naast de lente is er ook een oogst aan nieuwe boeken, waaronder deze thriller van René Appel.

Suzan’s moeder ligt in het ziekenhuis, de vader van Suzan is onbekend. Maar net voor Suzan’s moeder overlijdt geeft ze een naam: Fred. Suzan heeft het moeilijk na het overlijden van haar moeder. Haar man gaat vreemd, het werk in de winkel is zwaar en de zoektocht naar haar vader leidt uiteindelijk ook nog eens naar een TBS-er…

Fred krijgt net te horen dat zijn TBS afloopt. Hij hoopt eindelijk op een normaal leven, met werk en sociale contacten. Maar zodra hij een terugval krijgt en wat drinkt, gaat het mis. Suzan staat er ineens helemaal alleen voor. Een ontrouwe echtgenoot, een winkel die ze alleen moet zien te runnen en dan kruist haar pad ook nog eens met Fred. Fred die ooit haar moeder heeft verkracht. Een leven wat eerst zo overzichtelijk leek, is nu één grote chaos voor Suzan.

Ik zal gelijk met de deur in huis vallen, ik had van dit boek veel meer verwacht. Voor een thriller vind ik het verhaal namelijk erg braafjes en terughoudend. Pas ver in de tweede helft komt er spanning in beeld en dan nog blijft het oppervlakkig. Het kruipt niet onder je huid, iets wat ik wel voelde bij eerdere thrillers van Appel.

De eerste helft van ‘Verzwegen’ is absoluut boeiend, maar niet spannend. Het verhaal draait om het vreemdgaan van Ron, de huwelijkscrisis, de zoektocht naar Suzan’s vader en het moeizame leven wat Fred probeert op te bouwen nadat zijn TBS is afgelopen. Gedoe op zijn werk in een restaurant en altijd die kans op een terugval. Daar had veel spanning in kunnen zitten, maar dat kwam niet echt naar voren. Het is wat dat betreft gewoon een mooi geschreven verhaal, over uiteenlopende levens die op zijn kop staan en elkaar kruisen.

De wendingen op het eind zijn verrassend, maar ook erg duidelijk. Er hoeft niet gegist te worden naar een dader, want we weten al gelijk hoe het zit. De spanning ligt in het feit hoe de personages zich eruit weten te redden en of ze wel of niet betrapt worden op hun leugens.

Uiteindelijk geef ik drie sterren omdat het verhaal boeiend genoeg is en René Appel gewoon prettig schrijft.