26 maart 2013

Vrees me van Tahereh Mafi

Young Adult is de laatste jaren een volwaardig genre geworden!

Met haar eigen hoekjes en tafels in de boekhandel. Vooral de YA-fantasy doet het goed. Omdat ik het tijd vond voor wat YA-fantasy ging ik naar huis met Vrees me van Tahereh Mafi. Een eerste deel van een trilogie. Volgens anderen was dit boek geweldig…

Vrees me gaat over Juliette, ze zit opgesloten. Haar aanrakingen zijn dodelijk. Niemand mag haar aanraken en zij mag niemand anders aanraken.  En iedereen lijkt Juliette te vergeten.

Buiten de inrichting om is het een chaos in de wereld. Er is nauwelijks eten, normaal leven is onmogelijk en er is overal vernietiging. Op een dag komt Adam bij haar in de cel… En Adam blijkt haar wel aan te kunnen raken! Maar ook Warner, een gevaarlijke man, krijgt interesse in Juliette. Niet alleen in Juliette, maar vooral ook in haar dodelijke gave…

Vrees me lijkt een dik boek, maar ik las het super snel uit. De ruime regelafstand en de staccato zinnen zorgen ervoor dat je erdoorheen vliegt. Het verhaal is zo geschreven alsof we een zelfgeschreven versie van Juliette lezen. Inclusief doorgestreepte zinnen, haar gedachten die ze toch maar liever door wou strepen… Hierdoor kreeg ik wel een mooi beeld van Juliette, maar tegelijkertijd voelde ik ook zoveel afstand. Alsof ik maar niet in het verhaal kon komen.

Misschien is het fout, maar ik kon het niet laten om te vergelijken met de schrijfstijl van De Hongerspelen. En mijn ervaring is dat die boeken wat dieper gingen en wat dichter op je huid zaten. En bij Vrees me voelde ik dat niet. Ik vond het een fijn boek om te lezen, maar ook niet meer dan dat. Ik heb ook geen gevoel van: “Nu moet ik deel 2 hebben!” dat gevoel miste ik ook.

Het schommelt er dus een beetje tussenin: mooi vormgegeven verhaal, maar het greep me net niet… Maar goed, zoveel mensen, zoveel meningen… Dat blijkt maar weer.