20 februari 2016

Barista! Troost van Elsbeth Witt

En ook het laatste deel van de ‘Barista-trilogie’ heb ik nu gelezen… Ik zal meteen eerlijk zijn, ik vond deze de minst leuke. Nog steeds wel leuk, maar niet zo leuk als de eerste twee delen.

Het derde boek gaat zoals verwacht over Sophie. Sophie heeft een dochtertje en is alleenstaande moeder. Haar dochtertje Yasmina vraagt steeds vaker naar haar vader en Sophie besluit hem op te sporen in Amsterdam. In de koffiebar experimenteert Sophie met smoothies en de broer van Laura komt terug naar de Nederland. Vlinders, koffie en verloren liefdes dus in ‘Troost’.

Het minst leuk van de drie, dat klinkt negatief, maar zo erg is het niet hoor! Ik heb op zich genoeg lol gehad aan ‘Troost’, dat zeker, maar in vergelijking met de vorige twee delen was dat toch een stukje minder. Ik had weinig met Sophie. Ik was en ben nou eenmaal “Team Iris” en ‘Troost’ kon dit niet veranderen. Het was wel leuk om toch nog een beetje te kunnen lezen hoe het nu met Iris en haar taartenwinkel gaat.

In een mum van tijd lees je deze ‘Barista’ boeken uit, zo ook ‘Troost’. Nergens wordt het diepzinnig of langdradig. De meiden maken van alles mee, maar het loopt ook altijd wel goed af en sommige dingen zijn wel erg makkelijk opgelost. Als je daar van houdt en graag iets leest wat lekker snel wegleest, dan kan ik je deze trilogie van harte aanbevelen! De boeken zijn dun, makkelijk mee te nemen en je zit zo weer terug in het verhaal als je het na een tijdje weer oppakt.

Elsbeth Witt heeft een schrijfstijl die ervoor zorgt dat je wel blijft lezen. Toch nieuwsgierig naar hoe het op de volgende pagina gaat. De hoofdstukken zijn kort, hierdoor ben je al snel in de verleiding om nog maar eentje te lezen voordat je gaat slapen. Het deed me trouwens ook denken aan een mogelijke televisie-serie. De formule zou wel werken denk ik. Een koffiebar, drie meiden en hun levens daarbuiten. Ik zie het wel voor me!