23 november 2014

Column van zondag: ingetogen fan

Ken je dat, dat jezelf eigenlijk ergens te oud voor voelt? Fan zijn bijvoorbeeld. Ik denk dan altijd aan tieners die snerpend gillend, een posterbehang en hysterische verzamelwoede. Ik mag dat zo rustig beschrijven, want in mijn tienertijd was ik zelf zo’n fan namelijk. Behalve dan dat snerpend gillen. Dat deed ik dan weer niet.

Fan zijn noemde ik een tijdlang simpelweg ‘een bepaalde voorkeur hebben voor iets of iemand’. Ik heb bijvoorbeeld een voorkeur voor films met Carice van Houten, maar ik verzamel niks van haar, ik hou het bij enkele films van haar kijken. Ik noem mezelf niet echt een fan.

Zo dacht ik dus een tijdlang over fan zijn, maar toen kwam ik in aanraking met The Hunger Games… En ik werd fan. Stel je daar niet al teveel van voor, want het is niet zo dat ik gesigneerde posters heb, of mijn koffie uit een Hunger Games mok drink. Maar speciale uitgaves van de films en fotoboeken heb ik wel in mijn bezit. Daar blijft het dan ook bij. Ik ben ook niet naar de marathon geweest. Je kan dus zeggen dat ik een ingetogen fan ben. Mooie benaming vond ik dat en dat vind ik nog steeds.

Mockingjay, part 1 moest ik als ingetogen fan natuurlijk wel zien. Ook ingetogen fans krijgen kriebels in hun buik. Ik was zo verheugd dat ik al een kwartier te vroeg was. Maar goed, ik kon nu een fijn plekje uitzoeken. Het was de middagvoorstelling en heel luxe: met zo’n tien andere kijkers mocht ik de grote zaal delen. Dat was dus extreem rustig en op een paar jonge jongens na, waren ze allemaal rond mijn leeftijd. Allemaal ingetogen fans dus.

Omdat het logo van Lionsgate na twee trailers nog niet kwam vroeg ik me af of ik wel in de juiste zaal zat. Het zou typisch iets voor mij zijn, maar gelukkig het logo kwam, ik had rust en de film begon. Ik kroop meteen in het verhaal en vergat waar ik zat. Het was redelijk lang geleden dat ik het boek had gelezen, maar gaandeweg herinnerde ik me steeds meer.

Het was weer een heerlijke kijkervaring. En ik werd ook meegezogen met het verhaal.  Maar weet je, daar schrijf ik nog wel een review over komende week. Dan ga ik er wat dieper op in, want als fan wil ik er natuurlijk uitgebreider over bloggen.

Toch als ik naar mezelf kijk, vraag ik me  dus af of ik niet te oud ben wat betreft fan zijn. Maar als ik programma’s zie op tv over zogenaamde superfans, dan denk ik: laat mij maar lekker die ingetogen fan zijn. En een mok van The Hunger Games voor koffie, dat zie ik eigenlijk best wel zitten, want ik ben namelijk ook een ingetogen fan van koffie!