11 april 2016

De achtste zuster van Elle Eggels

Ooit las ik ‘Het huis van de zeven zusters’ maar liefst twee keer achter elkaar. Betoverd was ik door de schrijfstijl van Elle Eggels en het verhaal wat zich afspeelde in Zuid-Limburg. Nu is er een vervolg geschreven.

Emma is nu moeder van Christian, maar hij woont niet meer thuis. Haar echtgenoot is overleden. Emma heeft het gevoel dat ze blijvend verbonden is met haar moeder Martha en haar tantes, die vroeger de bakkerij runden. Emma wil weg uit Zuid-Limburg, ze wil leven, de liefde voelen, maar vooral zichzelf leren kennen.

Mooi, mooi, mooi… Echt! De stijl van Elle Eggels is gelukkig onveranderd gebleven. De karakters van de overgebleven zusters zijn ook precies zoals ik ze nog herinnerde. Emma (die ook de verteller was in ‘Het huis van de zeven zusters’) is nu een volwassen vrouw geworden, maar nog nooit weggeweest uit het dorp. Ze gaat eerst naar Spanje naar haar zoon en het bevalt haar daar goed.

Als Emma terugkomt blijft het kriebelen en ze verkoopt haar huis en vertrekt naar Mexico om de Spaanse taal nog meer eigen te maken met taallessen. Hier leert ze ook weer leven en flirten. Ze speelt met de liefde en geniet, totdat haar moeder laat weten dat ze ziek is en Emma terugkeert naar Zuid-Limburg om voor haar moeder te zorgen. Kan ze ooit loskomen, of blijft ze vooral altijd vastgekluisterd aan de Limburgse grond en haar familie?

Wat was het heerlijk om weer in de wereld van Emma te kruipen! Ze is nu ouder, moeder en zelfs al grootmoeder. Je merkt dat Emma zo graag van het leven wil genieten, maar haar moeder – de starre Martha- houdt haar op de een of andere manier vast in Zuid-Limburg. De bakkerij is weg en nu woont Martha met de andere zusters die nog in leven zijn in een herenhuis. Emma wil graag weg, maar moet elke keer weer terug huiswaarts keren.

Emma is erg onzeker, soms heb ik het gevoel dat ze constant op een duikplank staat en twijfelt of ze wel of niet zal springen. Ook voelde ik dat Emma erg opgesloten zat in het Limburgse dorpje, de sleur, de starheid van haar moeder en het feit dat ze haar zoon gewoon erg mist, maar hem niet achterna durfde te gaan. Uiteindelijk doet ze dat wel, maar ze wordt al gauw voor gek verklaard. Soms kreeg het gevoel dat Martha haar dochter de vrijheid misgunt, omdat Martha zelf nooit echt vrij is geweest. Op jonge leeftijd moest Martha al de bakkerij runnen en voor haar zussen zorgen.

De stijl van Elle Eggels moet je wel liggen, sommige lezers vinden het rommelig, vanwege de hoeveelheid personages, andere hebben weer weinig met het poëtische en spirituele laagje. Als je nooit eerder iets van Elle Eggels las en nog nooit iets over de zusters hebt gelezen, dan kan dit boek inderdaad heel rommelig zijn. Er wordt af en toe teruggeblikt, maar om het complete verhaal te kennen én te begrijpen is het een must om eerst ‘Het huis van de zeven zusters’ te lezen. Je begrijpt dan vooral een stuk beter waarom en hoe iedereen getekend is door het verleden.

Ik heb genoten! Bijna gehuild. Die lieve kleine Emma uit het eerste boek is een lieve moederlijke vrouw geworden, die zo graag echt wil leven voor het te laat is. Ze ontmoet op haar reis wijze mensen en krijgt wijze adviezen. Een mooi advies vond ik het stukje van meer leven in het nu. Nu is nu… en nu kun je nooit meer overdoen. Geniet dan ook van elke minuut die je hebt.

2 reacties

  • 12 april, 2016 om 09:23
    elle eggels zegt:

    Wat leuk om zo’n positieve recensie te lezen. Wat fijn dat je weer genoten hebt. Daar doe je het als schrijver uiteindelijk voor. Bedankt.


    elle eggels
    Beantwoorden

    • 12 april, 2016 om 16:09
      Leesdame zegt:

      Wat bijzonder lief dat u persoonlijk langskomt op mijn blog 🙂 Het voelt als een eer!


      Leesdame
      Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: