23 januari 2019

De eerste priesteres van Jacqueline Zirkzee

Voor deze historische roman ging ik ver terug in de tijd. Heel ver! Want dit verhaal speelt zich 7500 jaar geleden af.

In een eenvoudig bestaan leeft een volk nabij de rivier in het Dorp van de Reiger. Daar leeft Inanna, kleindochter van de ziener. Haar tweelingbroer is Eridu. Ze geloven in Goden, de Grote Moeder en doen offers om de Goden gunstig te stemmen. Inanna en Eridu leven nog dankzij de keuzes van hun vader. Volgens het geloof had hij de tweeling moeten offeren, want een dubbelgeboorte bracht ongeluk volgens hun geloof. De vader liep met zijn kinderen weg.

Ongeluk

Het dorp waarin Inanna en Eridu leven wordt geteisterd door een vloedgolf. Hierdoor lijdt iedereen honger en is iedereen verzwakt. Ook neemt Nima de macht van het dorp over, terwijl deze taak voor Inanna bedoeld was. Eridu wordt opgesloten in een kooi, omdat men denkt dat hij een demon met zich meedraagt

Als er een groep herders langskomt, sluiten Inanna en Eridu zich bij de herders aan en reizen met hun verder. Later gaan Inanna en Eridu zelf verder en ontmoeten ze weer een andere stam. Met weer andere wetten en andere gebruiken. Maar de reis houdt hier niet op.

Ver van huis

‘De eerste priesteres’ speelt zich letterlijk en figuurlijk ver van je huis af. Het speelt zich 7500 jaar geleden af op de plek waar nu Zuid-Irak is. Toch weet Jacqueline Zirkzee deze tijd heel beeldend te beschrijven. De omgeving, maar ook het geloof en de rituelen weet ze op een toegankelijke manier te omschrijven.

Inanna en Eridu zijn de leidende personages in ‘De eerste priesteres’. Hun leven is heel anders dan ons leven, maar toch zijn de emoties en hun gevoelens herkenbaar. Ze kampen met angst, eenzaamheid, onbegrip, frustratie, machteloosheid, hoop en liefde. Jacqueline Zirkzee geeft veel aandacht aan de karakters, hierdoor krijg je steeds meer een band met Inanna en Eridu.

Boeiend

Het verhaal leest als een roman, Jacqueline Zirkzee laat genoeg gebeuren om het verhaal boeiend te houden. Ongemerkt leer je een hoop van deze oeroude cultuur. Vooral het geloof in de Grote Moeder staat centraal. Er worden bijvoorbeeld regelmatig offers gedaan. Zoals een leven voor een leven. Een heftige passage vind bijvoorbeeld ik het stuk waarbij stamlid Aia wordt geofferd. Dit stuk gaf mij kippenve

Er zit een flinke research in dit boek, want Jacqueline Zirkzee is diep in de geschiedenis van dit “vergeten tijdperk” gedoken. Bijzonder om te lezen hoe slim de personages al zijn voor hun tijd, maar tegelijkertijd ook beklemmend om te lezen hoe makkelijk sommige stamleden vertrouwden op de woorden en rituelen die bij hun stam hoorden.

En toch is niet alles even vreemd. Voortekenen/symbolen, kleine ritueeltjes uit hun tijd, die ik nu in deze tijd nog steeds wel eens terug zie in diverse (natuur)religies. Ik vind dat wel wat hebben! Daarnaast vond ik het heel leuk om eens een prehistorische roman te lezen, want over deze tijd lees je niet zo vaak in romans. Leerzaam dus!