7 december 2018

De geur van miljoenen van Merijn de Boer

Ik lees niet vaak verhalenbundels, maar bij deze bundel werd ik toch wel nieuwsgierig dankzij de omslagtekst. Voor ik het wist had ik al twee verhalen gelezen. De verhalen zijn niet al te lang, dus het is een geschikte bundel om erbij te pakken voor het slapengaan.

In deze bundel staan twaalf korte verhalen. Acht van deze verhalen zijn al eerder verschenen in diverse magazines. Ik had ze geen van allen gelezen, dus voor mij was het een compleet nieuwe ervaring. Die ervaring beviel me vrij goed! Het sterkste punt in al deze verhalen is het venijn wat in de staart zit.

Wat voor verhalen zijn het

De verhalen lijken soms wat oppervlakkig, maar Merijn de Boer stopt dan in de laatste alinea een verrassing voor de lezer. Een gekke wending aan het verhaal, soms een schrikmomentje, soms even een glimlach. Maar ook vaak venijnig en soms zelfs luguber.

Ineens is dan het verhaal wat je las heel anders van toon. De auteur houdt duidelijk van literatuur, want je vindt overal verwijzingen naar klassiek (Russisch) literair werk.

Mijn favoriete verhalen uit deze bundel

‘De registermakers’, dit verhaal begint vrij simpel en ik was een beetje bang dat ik het saai zou vinden, maar wat zit in dit verhaal een venijnig eind zeg! Ik zat echt even te knipperen. Ik las het twee keer over, maar het stond er echt. Ik wist niet of ik moest lachen, of dat ik het luguber moest vinden. Maar ik vond het zo strak en goed in elkaar zitten!

‘Uit liefde voor Vestdijk’ is een apart verhaal van een man die advertentie plaatst waarin hij op zoek is naar iemand die met hem romans van Vestdijk wil lezen. Er reageren vervolgens mensen met hele andere intenties op deze advertentie. Dit verhaal vond ik komisch, maar heeft ook een bepaalde gespannen lading. Dit omdat je voelt dat de mensen die langskomen een andere intentie hebben.

‘Kwieke buren’ lijkt eerst een gemoedelijk en eenzaam verhaal, maar heeft een venijnig en luguber staartje. Dat voel je gaandeweg wel aankomen. Je hebt al snel door dat Eduard Jacobs nogal verknipt in elkaar zit.

Ongemakkelijk gevoel

Er waren ook verhalen bij waar ik me een beetje ongemakkelijk bij voelde. Zoals ‘De Jaguar’ en ‘Darren’. Één van de personages uit deze twee verhalen is nogal een viespeuk, dat merk je echt tussen de regels door. Deze verhalen zijn aan elkaar gelinkt. Na het lezen van deze verhalen voelde ik me echt ongemakkelijk. Op zich doet de auteur goed werk als hij dit gevoel bij een lezer teweeg kan brengen, maar ik was toch blij dat dit alleen bij deze verhalen was.

‘De geur van miljoenen’ is een interessante en fascinerende verhalenbundel, met een sinister laagje. Ik vind het knap dat de auteur zoveel paaseitjes weet te verstoppen tussen de regels, maar ook hoe hij mij met open mond achter kan laten na het lezen van de laatste alinea.

4 reacties

  • 8 december, 2018 om 10:29
    Lalagè zegt:

    Van deze schrijver moet ik ook nodig eens iets lezen. Ga je nu vaker kiezen voor verhalenbundels? Of het blijft het bij deze toevalstreffer?


    Lalagè
    Beantwoorden

    • 8 december, 2018 om 18:49
      Leesdame zegt:

      Zo af en toe komt er een verhalenbundel op mijn pad. ‘Wij, het schuim’ van Caro van Thuyne staat bijvoorbeeld ook nog op mijn wil-ik-lezen-lijstje.


      Leesdame
      Beantwoorden

  • 13 december, 2018 om 08:58
    Geertrude zegt:

    Korte verhalen schrijven is een kunst apart. Het klinkt alsof deze schrijver er goed in is. Dit boek gaat op mijn lijstje.;-)


    Geertrude
    Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: