6 juli 2022

De hemel is altijd paars van Sholeh Rezazadeh

Ik ben echt zeer onder de indruk van deze mooie poëtische roman! Het is het veelbelovende debuut van de schrijfster Sholeh Rezazadeh.

Arghavan is een Iraanse vrouw die nog maar kort in Nederland woont. Ze runt een soort kringloopwinkel, waar ze een vaste klantenkring heeft opgebouwd. Bij elk artikel weet Arghavan een prachtig verhaal te vertellen. Aan de overkant staan judasbomen en die spelen later een symbolische rol in het verhaal. Arghavan woonde ooit in Iran en had een vader die aan opium verslaafd was. Ze ging naar het platste land van de wereld: Nederland en probeerde daar een thuis te vinden.

Op blote voeten door het gras

In de winkel komen bijzondere mensen. De dansende Anna, de jonge muzikant Mees en tenslotte de oudere Johan, die het geluid van bomen opneemt. Arghavan krijgt gevoelens voor Mees. Samen gaan ze naar het bos, Arghavan loopt graag met blote voeten door de natuur. Ook vind Arghavan het fijn om heel vroeg op te staan, door de steegjes te wandelen en dan naar een zonsopgang kijken. Mees vindt dat allemaal een beetje vreemd. Hij kan weinig met haar gedachtes en filosofieën.

Zij begrijpt weer niks van de haast in Nederland, van de afstandelijkheid en de vele vragen die worden gesteld door de vrienden van Mees. Altijd maar dezelfde vragen, waarbij Arghavan het gevoel heeft dat haar antwoorden er toch niet toe doen. Soms blikt Arghavan terug op haar tijd in Iran. De geuren, het gevoel, de sfeer, je proeft dat tussen de regels door. Ze hield zielsveel van haar vader, maar haar vader was verslaafd aan opium en dat schepte steeds meer afstand. Maar er was ook een gedeelde liefde voor poëzie.

Gevoelig en schitterend

Al snel zat ik gevangen in het verhaal van Arghavan. Haar poëtische gedachtes las ik steeds overnieuw. Maar ook de klanten uit haar winkel zijn bijzondere mensen. Johan zegt rake dingen. Zo legt hij uit hoe je iemand het gevoel van “welkom zijn” kunt geven zonder woorden te gebruiken. Toch voel je ook duidelijk hoe eenzaam Arghavan zich voelt ondanks de lieve mensen om haar heen. Ze is heel sensitief en de botheid waar ze af en toe mee te maken krijgt raakt haar dan ook diep. En dat raakte mij weer als lezer. Ik wou zo graag Arghavan een knuffel geven!

De schrijfstijl van Sholeh Rezazadeh is gevoelig en poëtisch. Het is alsof je door een literair doolhof dwaalt met mooie zinnen. Sholeh Rezazadeh woont sinds 2015 in Nederland. Ze heeft zo’n schitterend en vloeiend debuut geschreven… Daar ben ik gewoon een beetje stil van!