10 maart 2022

De onderkant van sneeuw van Ilse Ruijters

Na ‘Minnaar’ was ik erg benieuwd naar meer werk van Ilse Ruijters, daarom besloot ik al vrij snel om aan haar debuut te beginnen.

Irene heeft iets verschrikkelijks gedaan, ze heeft een driejarig meisje doodgereden. Ze voelt zich nog altijd enorm schuldig hierover en het lukt haar maar niet om het leven opnieuw op te pakken. Ze doet haar best, maar het wordt lastiger als ze bedreigingen begint te ontvangen, maar hiervan geen bewijs aan haar man Marco kan laten zien.

Onderhuidse spanning

Het verhaal heeft meteen al een beklemmende sfeer. Je voelt de wanhoop en het schuldgevoel van Irene en dat wordt er niet beter op gemaakt door de reacties op social media en de site doodrijders.com. En ik realiseer me meteen hoe pijnlijk, veroordelend en keihard reacties kunnen zijn van mensen die totaal niet weten wat er werkelijk gebeurd is. Irene voelt veel pijn, ze heeft therapie gevolgd, ze is verhuisd om met haar gezin opnieuw te beginnen, maar in het dorp weten ze al wie ze is. De vraag is alleen of de mensen echt zo argwanend reageren, of dat dit meer in het hoofd speelt van Irene zelf.

Al gauw vindt Irene een vriendin, Freya. Ze gaan al snel veel met elkaar om. Op advies van de huisarts gaat Irene ook weer in therapie. De man van Irene heeft het ook niet makkelijk. Zijn vrouw is totaal veranderd na het ongeluk, het gezinsleven lijdt hieronder.

Verrassend einde

Irene besluit zelf op onderzoek uit te gaan en uit te puzzelen waar de bedreigingen vandaan komen. Dit is lastig, want ze wordt ondertussen goed in de gaten gehouden door haar man en Freya. Als lezer ging ik op een gegeven moment ook twijfelen en soms werd ik zelfs een beetje moe van Irene. Ze bleef maar hangen in het verleden en het duurde lang voor ze een stap verder kwam. Ook duik je mee in het verleden. Hoe zij het ongeluk beleefde en de taakstraf die Irene daarna kreeg en wat daar gebeurde.

De tweede helft is iets spannender en bevat meer vaart en actie! Op het einde kreeg ik nog een grote verrassing onder ogen waarbij ik toch even moest knipperen met mijn ogen en terugbladerde of ik het wel goed gelezen had…