31 juli 2012
De urenfabriek van Fleur Brockhus
In een paar dagen tijd las ik De urenfabriek van Fleur Brockhus uit. Een chicklit en dat vind ik tijdens zomerdagen wel lekker weglezen.
Felice Jansen is aankomend advocate en krijgt een stageplek bij Blick & Bleecker advocaten. Een kantoor waar iedereen dag en nacht lijkt te werken, weekend nooit wordt gevierd en iedereen graag zijn werkende uren opschrijft. Felice gaat eerst werken voor patroon Ria. Ria is een bitch, snauwerig en deed me denken aan Miranda uit De duivel draagt Prada. Felice voelt zich helemaal niet gelukkig bij Ria. Ze doet nooit iets goed en wordt gekleineerd door Ria.
Daarna mag Felice gaan werken voor patroon Jolanda. Die is heel aardig, maar een extreme workaholic en eist dit ook van Felice. Vrije weekenden heeft Felice nog maar zelden, aan haar vriendinnen komt ze nauwelijks toe, op tijd thuis komt zelden voor. Alles draait om haar opleiding tot advocaat en haar aanwezigheid op kantoor en daar baalt Felice steeds meer van.
Ik begon wat sceptisch aan deze advocaten-chicklit, maar het beviel mij toch wel! Luchtig en vlot geschreven. Het verhaal blijft luchtig en leest lekker snel weg. Maar verder vind ik het geen uitschieter of hoogstaand verhaal. Ik vond het ook wel boeiend dat het zich afspeelt in de advocatenwereld, wel weer eens wat anders dan “het naïeve meisje bij een redactie”, want daar zijn al genoeg chicklits van… In ieder geval een leuk boek voor tussendoor!
6 reacties
31 juli, 2012 om 15:56
JudithIk vind de cover zo leuk, dat spreekt meteen aan.
Het leek me inderdaad ook een leuke verandering van plaats van handeling. Het klinkt echter alsof het toch een beetje gewoontjes is, een chick-lit waar we er al zoveel van hebben. Ik zal nog eens zien of ik het lees.
31 juli, 2012 om 16:25
LeesdameJa, je hebt op zich wel gelijk, het blijft gewoontjes ja. De setting van het verhaal is dan wel origineel. Maar de karakters en hun acties passen zo in elke andere chicklit.
31 juli, 2012 om 18:19
AnneliesLijkt me inderdaad een beetje dertien-in-een-dozijn-verhaal. Ik ga hem toch maar niet lezen denk ik.
31 juli, 2012 om 19:43
LeesdameNou ja, ik ben gewoon eerlijk. Het is best een leuk boek, maar ook niet meer dan dat.
31 juli, 2012 om 23:40
Joany De VriesWellicht dat ik hem deze zomer nog ga lezen tussendoor. Eén luchtig boek op zijn tijd vind ik helemaal niet verkeerd, en dat het verhaal misschien een beetje gewoontjes of cliché is maakt me dan niet zo uit. Ik ben toch wel benieuwd. 🙂
5 augustus, 2012 om 12:26
kimmieIk vond het wel een leuk boek. Weer eens een ander soort chicklit.
Wellicht ook interessant voor je:
Lees meer in de rubriek: Fleur Brockhus