16 april 2020

De weg naar zee van Elke Geurts

Al heel lang stond dit boek van Elke Geurts op mijn ‘wil-ik-lezen-lijst’. En laatst besloot ik deze novelle gewoon te kopen en las ik het in één middag uit.

Het is bloedheet, de duinen zijn zwartgeblakerd. Tessa is met haar dochter Summer op vakantie aan zee. Summer zit in een bolderkar en Tessa trekt de kar richting zee. Op weg daarnaartoe overpeinst Tessa haar leven. Tessa houdt van perfectie, ook bij haar dochter. Summer heeft het syndroom van Down, dit heeft Tessa nooit echt kunnen accepteren.

Een enge moeder

Tessa is een enge moeder. Dat maakte ik op uit haar overpeinzingen. Ze kijkt terug naar de geboorte van Summer. Tessa doet er alles aan om Summer zo normaal mogelijk ’te maken’. Letterlijk en figuurlijk. Met cosmetische operaties en door obsessief taal en rekenen met haar te oefenen, zodat Summer naar een reguliere school kan.

Nu is Tessa op vakantie met haar vriendin Gina en haar dochtertje Mila. Tessa ziet in haar gezelschap perfectie en bij zichzelf mislukkink en wordt daardoor steeds venijniger in haar communicatie naar Summer toe. Het is duidelijk dat Tessa psychische hulp nodig heeft, hierdoor voelt de sfeer in het verhaal pijnlijk beklemmend.

Hitte

De hitte in het boek voelt verzengend, je maakt op uit de omschrijvingen dat er brand is geweest in het gebied, maar er hangt ook een verzengende sfeer tussen de regels. Er hangt ook een zware spanning in de omgang met vriendin Gina. Gina zag jaren geleden al dat het niet lekker ging met Tessa en haar opvattingen. Tessa besluit er een dagje op uit te gaan zonder Gina en Mila. Alleen met Summer, in de bolderkar richting zee.

Tessa is gescheiden, haar ex is een Australiër. Tessa’s ouders reageren vrij bizar op Summer. Vooral de reactie van Tessa’s vader gaf me de rillingen. Tessa raakt de weg kwijt, letterlijk als ze op weg is naar de zee, maar ook in haar hoofd.

In deze korte novelle schetst Elke Geurts een verslag van een psychotische moeder die obsessief met haar dochter en haar omgeving bezig is. Ze houdt op haar manier van Summer, maar is tegelijkertijd levensgevaarlijk. Het einde liet me huiveren, maar het kwam ook niet geheel onverwachts. De beklemmende sfeer was al een voorbode.

Geen vrolijk boek! Na de laatste pagina moest ik het echt laten bezinken.