10 augustus 2019

De zeven zussen van Lucinda Riley

Ik denk dat iedereen deze serie nu kent. Ook als je de serie niet gelezen hebt, ontkom je er niet aan. Er is overal veel aandacht voor deze serie, zowel online als in de boekhandels. Er zijn zelfs complete hoekjes en/of tafels ingericht voor deze schrijfster.

Maar waarom? Wat is het geheim achter deze serie? De auteur domineert de verkooplijsten met meerdere boeken en de fans smeken om meer boeken van haar hand. Het is een regelrechte hype en voorlopig is het einde nog niet in zicht. Ik bekeek het van een afstandje, maar besloot uiteindelijk uit nieuwsgierigheid het eerste deel te lezen.

Heden en verleden

We volgen in dit boek twee verhaallijnen. Een verhaallijn uit het heden en een verhaallijn uit het verleden. In dit eerste deel worden de zussen geintroduceerd. Zij worden bijeengeroepen op het Zwitserse landgoed nadat Pa Salt is overleden. Pa Salt heeft zijn dochters geadopteerd en voor elke dochter ligt er een brief klaar met mysterieuze informatie over hun afkomst. Maia is de oudste zuster en de summiere informatie die zij krijgt leidt haar naar Rio de Janeiro.

De verhaallijn uit het verleden draait om Izabel, zij moet al vroeg trouwen met een man waar ze eigenlijk niet van houdt. Ze krijgt het echter voor elkaar dat ze voor haar huwelijk met een vriendin mee mag naar Europa. In Parijs ontmoet ze Laurent Brouilly. Voor hem krijgt ze wel gevoelens, maar in Rio wacht haar toekomstige man. Ondertussen wordt er hard gewerkt aan het enorme Christusbeeld wat in Rio op de berg Corcovado komt te staan. Lucinda Riley wisselt heden en verleden met elkaar af.

Niet vernieuwend

Hoewel het een hype is, vind ik dit verhaal nergens vernieuwend of bijzonder. Kiezen voor verstand of gevoel is een thema wat ik al in talloze romans voorbij zag komen. Wat ik echter wel bijzonder vond was dat Lucinda Riley een gedetailleerd kijkje in de geschiedenis van Rio geeft, waardoor het een semi historische roman wordt. Ongemerkt kreeg ik als lezer een hoop informatie over de geschiedenis van het Christusbeeld op de Corcovado.

De personages vond ik ook niet echt vernieuwend. Ik vond iedereen vrij voorspelbaar handelen. Das jammer, want ik had het juist wel bijzonder gevonden als de auteur op het eind Izabel een gewaagde en originele beslissing had laten nemen. Maar dat doet ze niet. Izabel kiest voor achterbaksheid en de meest voorspelbare weg. Zo jammer!

Maia in het heden zoekt naar antwoorden over haar afkomst. Uiteraard wordt deze informatie pas op het einde bekend. Ook hier vond ik het weer een makkelijke uitweg, ik had daar meer van voorgesteld. Daarnaast loopt het ook voor Maia voorspelbaar af wat betreft liefde. Ik wist al in het begin dat het zo zou lopen.

Alles wordt voorgekauwd

Bij dit boek hoef je nergens over na te denken, of terug te bladeren. Lucinda Riley legt alles zeer gedetailleerd uit en maakt veelvuldig gebruik van bijvoeglijk naamwoorden en ‘plakzinnen’. Als lezer krijg ik alles voorgekauwd. Van hoe iets eruit ziet, wat de personages drinken, wat ze eten, hoe het eten smaakt… Bij de historische omschrijvingen is dat soms wel prettig, omdat je zo wel een heel duidelijk beeld krijgt van het oude Rio, maar op den duur wordt al die uitleg over alles langdradig en irritant. Vooral als de auteur zichzelf gaat herhalen in andere woorden, maar in feite nog steeds hetzelfde zegt.

De schrijfster strooit ook met mysterieuze vragen en houdt de andere zussen op een mysterieuze manier nog wat op de achtergrond, zodat je als lezer nieuwsgierig wordt haar hun karakters. Dat is slim gedaan! Ze creëert nieuwsgierigheid, maar voedt dat vervolgens (nog) niet. Je weet al dat de antwoorden op de meest cruciale vragen pas later aan bod komen. In de latere delen. Dat is marketingtechnisch slim gedaan!

Slimme marketing

Het verkoopsucces van deze serie snap ik wel. De boeken worden goed in de markt gezet. Ze krijgen veel aandacht in de media. Door deze aandacht groeit de nieuwsgierigheid en stijgt de verkoop. De boeken komen steeds hoger terecht in de verkooplijsten, dit roept dan ook weer meer nieuwsgierigheid én aandacht op. Zo blijft het ronddraaien. Het einde van de hype zal dan ook nog lang niet in zicht zijn, want er moeten nog twee delen uitkomen uit deze serie en ook de ‘losse romans’ worden goed verkocht.

Ik snap het ook wel, het leest makkelijk, het is voorspelbaar en dat is voor veel lezers gewoon heerlijk weglezen in drukke tijden. Het zijn geen boeken waarbij je moet puzzelen en je hoeft geen verborgen info tussen de regels te zoeken, of karakters te analyseren. Dat leest lekker ontspannen voor het slapengaan en ik snap dat daar ook vraag naar is. Je weet wat je krijgt. Ik geef ook toe, op bepaalde momenten was ik ook nieuwsgierig naar hoe iets verder zou gaan in het verhaal. Dus ja, dat spelen met nieuwsgierigheid en het vervolgens summier delen van antwoorden doet de auteur gewoon goed.

De juiste volgorde van deze serie

1. De zeven zussen
2. Storm
3. Schaduw
4. Parel
5. Maan
6. Zon
7. De zevende zus