5 september 2017

DJ van Kluun

Ik zal het maar gelijk zeggen: ik heb gesmuld van dit boek! Waar kritische recensenten dit boek helemaal afkraken, ben ik er gewoon helemaal weg van!

In DJ volgen we Kluun -niet autobiografisch zegt ‘ie- en hij zit in een lastige scheiding, heeft zijn uitgever in een rugzak op zijn rug hangen, die constant belt over die ene familieroman die nooit afkomt en tenslotte krijgt hij een aanbod: een paar beelden schieten van DJ Thor -een oude jeugdvriend van Kluun- in Las Vegas. Maar Thor leeft in een surrealistische wereld waarin dance, drugs en seks een grote rol speelt.

Roadstory

Kluun reist naar Las Vegas voor deze opdracht. Hij wil Thor interviewen, mooie beelden schieten en hij moet ook nog eens andere bekende DJ’s voor zijn camera krijgen. Hij wordt lekker tegengewerkt door Brandon, de typische, bikkelharde manager die graag voor Thor praat. Thor zelf ziet het leven als een groot pretpark. Wat alcohol en drugs hier en daar, dance, seks… Thor kan alles krijgen, hij neemt ook alles en nog veel meer.

Ondertussen wordt Kluun gebeld of hij al ein-de-lijk goede beelden heeft, belt de uitgever op of hij nog aan zijn familieroman denkt. Tenslotte is er nog Marion, de ex, die voornamelijk tegenwerkt en Kluun het ene schuldgevoel na het andere schuldgevoel aanpraat. Uiteindelijk reist hij mee naar Burning Man, waar het hele ‘feest’ gigantisch uit de hand loopt.

Fictie en vast ook wel wat non fictie

Kluun zet de lezer graag op een verkeerd been. Zo af en toe denk je dat je leest over de echte Kluun. Die zelf immers ook in een scheiding ligt en zijn lezers ook een tijdlang liet wachten op een nieuw boek. Ook refereren andere personages regelmatig naar Kluun’s werk, waardoor je het idee krijgt dat je geen roman leest, maar toch een biografie. Maar ja, wie is DJ Thor dan? Kluun besluit later in het verhaal een biografie te schrijven over zijn jeugdvriend Thor. Dan komt fictie weer om de hoek kijken.

Paprikachips

Dit boek leest heerlijk! Het is alsof je een zak paprikachips opentrekt en helemaal alleen mag opeten, terwijl je de ene aflevering na de andere wegkijkt op Netflix. Dat is misschien lekker fout, maar het is af en toe wel ongelooflijk lekker! Grinniken om de zelfspot en toch weer afvragen: ‘zou dat nou écht gebeurd zijn bij Kluun thuis?’ Of dat je denkt: ‘zou die ex wel echt een samenraapsel van verzinsels zijn, of zijn dit steken onder water naar zijn echte ex toe?’ Ik vind het geniaal bedacht dat hij zichzelf als hoofdpersonage wegzet, omdat dit gegeven zo heerlijk speelt met mijn gedachtes en constant een gevoel van twijfel geeft wat betreft fictie en non fictie!

Daarnaast krijg je een inkijkje in de surrealistisch dancewereld in Las Vegas. Bij alles waarvan je dacht dat zo ging, zo gaat het ook in die wereld. De personages zijn bijna karikaturen, maar ergens geloof ik wel dat het leven in Las Vegas zo over the top is en dat sommige mensen daar zoveel geld hebben, dat ze van gekkigheid niet meer weten wat ze ermee moeten doen. Verder vond ik het ook leuk om mee te reizen naar Burning Man, je krijgt toch weer een inkijkje op een evenement waar je niet snel zult komen.

Vijf sterren

Ik geef vijf sterren, het boek zit erg tof in elkaar, het is met een knipoog geschreven, zit vol zelfspot en ik vond het heerlijk om mee te koekeloeren in de dancewereld waar alles glitter en glamour lijkt.