21 januari 2017

Dochter van de jungle van Sabine Kuegler

Hoe is het om als jonge meisje uit het westen op te groeien bij een stam in de jungle in West-Papoea? ‘Dochter van de jungle’ beschrijft het leven van Sabine bij het Fayu volk. Een gewelddadige en onbekende stam die leeft zoals de mensen in het stenen tijdperk leefden.

Vanaf haar vijfde woont Sabine bij het Fayu-volk. Haar ouders, broer en zus en Sabine zelf komen terecht in een wereld waarin de natuur een belangrijke rol speelt. Sabine speelt in de jungle, zwemt in de rivier, verzamelt insecten en leert van de Fayu stam. Op haar zeventiende vertrekt ze naar een Zwitsers internaat.

De Duitse Sabine bracht daardoor een groot deel door in de jungle. Het was duidelijk een verrijking voor haar leven. Het wonen en leven in een jungle spreekt tot de verbeelding en Sabine geeft de lezer een intiem inkijkje in dat leven. We kunnen ons niet voorstellen hoe het is om ’s morgens wakker te worden in een jungle. Voor Sabine voelt het als thuis.

Sabine’s ouders zijn altijd reizigers geweest. Haar vader Klaus was taalkundige en haar moeder Doris verpleegster. Dat kwam goed van pas in de jungle, want Sabine’s moeder lapte iedereen weer op. Zelfs gemene wonden, infecties en malaria wist ze goed en rustig te behandelen. Zoals sommige mensen nu besluiten te emigreren, zo besloten Sabine’s ouders te gaan wonen in een jungle. Onderwijs kreeg Sabine met haar broer en zus in de jungle zelf met lesboeken die om de zoveel tijd gebracht of gehaald werden.

Als Sabine later naar Zwitserland vertrekt en op een internaat terechtkomt om daar haar diploma te halen, valt ze van de ene verbazing in de andere. Haar klasgenootjes leren haar van alles bij. Maar zelfs van een simpel lesrooster raakt Sabine in paniek. In de jungle bestond de klok niet en was het leven vele malen simpeler. Je leefde naar de zon, ging naar de bed als de maan tevoorschijn kwam en als de zon hoog stond, zocht je beschutting.

Sabine at insecten, slangenvlees en kauwde op vleermuisvleugels alsof het kauwgom was. Ook spinnen zijn rijkelijk aanwezig in de jungle en dus ook in dit boek. Met gedetailleerde passages schrijft Sabine over grote spinnen die naar binnen kwamen bij regen en spinnen die ze groot waren dat ze niet in een potje pasten. Als je niet zo dol op spinnen bent (zacht uitgedrukt ja), dan ben je dus nu gewaarschuwd!

Ze voelt zich thuis in de jungle en ziet de Fayu mensen als haar familie. Het is mooi om te zien dat ze ondanks de enorme verschillen dichter naar elkaar toe groeien. Het boek leest erg prettig en vlot. Sabine schrijft beeldend en omschrijft alles, tot aan de junglegeur toe. Je ziet dus alles goed voor je. Het complete boek is min of meer opgedeeld in herinneringen en verhaaltjes. Dat zorgt ervoor dat het boeiend blijft en nergens langdradig wordt.

Na wat googlen kwam ik erachter dat er ook al een verfilming is van dit boek. Die film staat nu op mijn lijstje, want ik vind de trailer erg veelbelovend. Het boek kan ik aanraden als je graag een intiem kijkje wilt in een totaal andere wereld dan waarin wij leven.