9 september 2011

Een bijzonder sprookjesboek

Vroeger als kind vouwde ik altijd ezelsoren in mijn boeken en schreef ik in elk boek mijn naam en adres. Ik speelde graag “bibliotheekje” en stempelde ook in elk boek een datum wanneer ik het boek moest gelezen moest hebben.

Ja, zelfs toen was ik al bezig met leesprojecten! Mijn moeder was daar niet zo blij mee, want toen ik wat ouder was konden we daardoor de kinderboeken niet zomaar wegdoen. Ze moest er niet aan denken dat ons adres door heel Nederland zou gaan. Dus gaven we alles aan mijn nichtjes.

Die nichtjes wonen ondertussen ook al op zichzelf. Wie weet waar de boeken dus nu liggen en eigenlijk kan het mij niet zoveel schelen, want op dat adres woon ik al jaren niet meer. Maar ik ga er gewoon van uit dat de huidige bewoners vast niet gestalkt worden…

Ik heb niet al mijn kinderboeken weggegeven hoor, het idee… Nee, alle (gebonden) Lemniscaat-boeken heb ik nog steeds in mijn boekenkast staan. Voorleesboeken van Annie M.G. Schmidt liggen op zolder en een (duur) gebonden sprookjesboek van Grimm staat nog altijd te pronken in mijn kast.

Op dat sprookjesboek ben ik trouwens zo zuinig dat ik er niet eens in durf te lezen. En kinderen mogen er al helemaal niet aankomen. De plaatjes zijn zo mooi getekend, de sprookjes worden bijna literair omschreven en achterin zit een bijlage waar de oorsprong van alle sprookjes wordt uitgelegd en vaak de context van het verhaal erbij. In het boek vind je naast de talloze sprookjes ook legenden van eeuwen terug. Ja, het is erg bijzonder om zo’n bijzonder sprookjesboek te hebben.