3 augustus 2011

Een boek per dag – Nina Sankovitch

Eindelijk heb ik het boek Een boek per dag van Nina Sankovitch gelezen! Ja, uiteraard ook in één dag… Het was me wat, iets meer dan 200 blz’s en om 18.30u had ik nog géén letter gelezen. Een inzinking was al nabij, want ik zou toch niet uitgerekend bij dit boek falen?! Het boek waarmee dit bizarre plan is ontstaan… Maar het ging goed. Ik schrapte de tv en sloot me op in de slaapkamer.

Nina heeft een inspiratievolle roman geschreven, een feelgood-roman met een lading leestips! Ze schrijft boeiend over de boeken die ze heeft gelezen, maar haalt vooral ook herinneringen op uit haar verleden.

Bij elk boek komt ze wel iets van zichzelf tegen of haalt het een herinnering op aan haar zus Anne-Marie. In het boek is Anne-Marie eigenlijk de spil waar het om draait en waarom ze dit bizarre project deed. Als Anne-Marie is overleden wil Nina alles uit haar leven halen en begint ze een heel druk en actief leven. Ze doet van alles en vergeet na te denken over de pijn de heeft na het overlijden van Anne-Marie. Ze ontdekt dat ze juist met lezen haar verdriet kan verwerken en ze ziet lezen niet als vlucht, maar als confrontatie. Hoe langer ze daar over nadenkt, hoe meer ze tot de conclusie komt dat ze dit echt gaat doen: 365 dagenlang 365 boeken lezen.

In haar boek geeft Nina mooie wijsheden over lezen. Dat bijvoorbeeld het uitlenen van boeken je heel gelukkig kan maken. Of dat je maar beter niet kunt roepen dat je een boek ‘stom’ vindt. Want indirect beledig je daarmee weer de lezer die dit boek juist ’top’ vindt. Ook leert ze mij om boeken anders te lezen. Door zelf in het personage te kruipen en zelf mee te gaan doen in het verhaal. Door mee te zwemmen in zee, of te vluchten in het bos.

Maar het is ook heel interessant als Nina over de boeken schrijft die ze heeft gelezen, vaak linkt ze ook herinnering aan de boeken, maar ze kan ook heel boeiend de sfeer en het thema van een boek omschrijven. Zo schrijft ze ook een paar pagina’s over De aanslag van Harry Mulisch. Eerlijk gezegd voelde ik er weinig voor om De aanslag te lezen, maar door Nina’s leeservaring ben ik toch wel nieuwsgierig geworden.

Nina geeft veel motivatie en inspiratie. Dat had ze me al gegeven voordat ik dit boek las, maar van dit boek krijg je dat dus nog eens dubbel! Ook als ik in een leesdip kom te zitten zal ik Nina’s boek erbij pakken. Een aantal passages zijn namelijk inspirerend genoeg om een leesdip te overwinnen. Van lezen komt lezen, toch?