14 december 2013

Een leeservaring schrijven over een kinderboek

leeservaring kinderboek schrijven

Ik lees af en toe ook kinderboeken, soms ook op verzoek. Waar let ik op tijdens het lezen van een kinderboek? Deze vragen kwam ik vaak tegen en vandaag zal ik proberen daar antwoord op te geven.

Je hebt gemoedelijke kinderboeken, die heel herkenbaar en geloofwaardig zijn, zoals de boeken van Madelief van Guus Kuijer. Maar je hebt ook kinderboeken die heel fantasierijk zijn geschreven, zoals Pluk van de Petteflet. Met situaties die niet kunnen, zoals een kind wat zelfstandig in een torenkamertje mag wonen en een duif die dan elke dag informatie komt brengen.

Maar hoe beoordeel je nou een kinderboek? Ik let tijdens het lezen vooral op twee dingen: gemoedelijkheid en een afgesloten happy end. Dat laatste maakt mij bij volwassen boeken niet zo uit, maar ik vind dat het bij kinderboeken wel een must is. Gewoon een fijn gevoel als het boek uit is. Alles is opgelost, iedereen in het verhaal is happy.

Ook lees ik een stukje hardop voor. Dat doe ik bewust, is het een fijn boek om voor te lezen, of toch meer een boek om zelf te lezen?  En ik kijk of het verhaal niet te langdradig is.

Maar hoe je een kinderboek leest blijft natuurlijk ook heel persoonlijk. Ik zelf kan erg genieten van het (her)lezen van een mooi kinderboek. Soms is het puur jeugdsentiment als het al wat oudere kinderboeken zijn. Of ik lees nieuwe titels uit nieuwsgierigheid, omdat ik benieuwd ben naar kinderboeken van deze tijd.

Natuurlijk hou ik daar dan ook rekening mee als ik een leeservaring schrijf. Ik lees af en toe recensies waar de recensent dan moppert over het feit dat in kinderboeken van nu elk kind een mobieltje heeft en een tablet. Ja, daar kan je over mopperen, maar je kan ook denken: het is een modern kinderboek van deze tijd en dat is wél iets waar de kinderen van nu zich in herkennen, dus dat boek zullen ze ook eerder pakken in de bibliotheek.

Lees jij nog wel eens kinderboeken?

7 reacties

  • 14 december, 2013 om 17:05
    Annelies@Boekboetiek zegt:

    Ik hou vooral in mijn achterhoofd: zou ik dit boek als kind ook goed en leuk om te lezen gevonden hebben?


    Annelies@Boekboetiek
    Beantwoorden

  • 14 december, 2013 om 17:27
    Mieke Schepens zegt:

    Toevallig heb ik onlangs ‘Pluk van de Petteflet’ tegen omdat ik wat aan het opruimen was. Ik heb toen wel weer een stuk gelezen, moet ik toegeven. Het was weer alsof ik thuis kwam 🙂


    Mieke Schepens
    Beantwoorden

  • 15 december, 2013 om 10:25
    elmganneke zegt:

    Tsja… Waar let ik op… Ik vind fantasie heel belangrijk. Dat mag ook gewoon een goed verzonnen verhaal zijn. Een kinderboek moet jou als lezer naar mijn idee helemaal opzuigen.


    elmganneke
    Beantwoorden

  • 15 december, 2013 om 13:02
    westmus zegt:

    Ik doe regelmatig als eens een kinder- of jeugdboek. Het fijne is dat ik er een perfect publiek voor heb als juf. Ik kan wel een recensie schrijven maar de eerlijkste en ook dikwijls beste reacties komen van het kinderpubliek zelf. Dingen waar wij als volwassenen over kijken of ons niet zo goed meer kunnen in inleven. Van mijn klas heb ik geleerd met andere ogen te kijken. 🙂


    westmus
    Beantwoorden

  • 15 december, 2013 om 17:24
    Alynia zegt:

    Ik lees best wel eens kinderboeken. Voor een groot deel let ik nu op dezelfde dingen als jij – hoewel de boeken die ik lees niet altijd onder ‘gemoedelijk’ vallen, vind ik het wel belangrijk dat er dan ook in het verhaal volwassenen aanwezig zijn die helpen zodat het allemaal weer goed komt. En ja, dat happy end hoort er ook bij vind ik.


    Alynia
    Beantwoorden

  • 15 december, 2013 om 17:37
    Rik Spreen zegt:

    Happy end is heel belangrijk in een kinderboek, de kinderboeken waar ik in kon verdwalen waren toch allemaal heel fantasierijk en ook de volwassenen die er in voorkomen moeten kinderlijke taal gebruiken om in de prachtige sfeer te blijven hangen. Zoals Annie dat als geen ander kon uit de bundel “heksen en zo” een prachtig stukje uit het beest met de achternaam:

    ‘U mag hem niet doodmaken,’ zei Pietepeut gauw.

    ‘Nee,’ zei de koning. ‘Ik zal hem een park geven voor hem alleen. En jij krijgt de helft van het koninkrijk en je mag met de prinses trouwen.’

    ‘Wat een onzin,’ zei Pietepeut. ‘Ik ben toch een meisje.’

    ‘O ja,’ zei de koning, ‘dat is waar ook. Nou goed, dan mag je met de prins trouwen.’

    ‘Eerst zien,’ zei Pietepeut. En toen ze de prins zag, zei ze: ‘Okee.’


    Rik Spreen
    Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: