20 april 2019

En vergeet niet te leven van Maeve Binchy

Zo’n tien jaar geleden las ik wel eens een roman van Maeve Binchy. Mozaïekromans die zich in Ierland en/of Engeland afspelen en vaak zijn haar romans lekker dik. Ik zocht een fijn ‘bedboek’ en zag op Kobo Plus dat haar boeken ook beschikbaar waren. Het werd haar romandebuut ‘En vergeet niet te leven’.

De tienjarige Elizabeth wordt tijdens de oorlog door haar ouders naar de Ierse familie O’Conor gestuurd en daar raakt ze bevriend met hun dochter Aisling. De twee kinderen groeien op en gaan na de oorlog weer ieder hun eigen weg, maar blijven dik bevriend.

Twee levens

We volgen honderden pagina’s lang deze twee levens. Het leven van de chaotische en vrijgevochten Aisling en de wat rustige Elizabeth. Het eerste deel gaat voornamelijk over hun jeugd, maar de twee meisjes groeien op en maken als jonge volwassen vrouw ook het nodige leed mee. Dit speelt zich allemaal af halverwege de twintigste eeuw.

Aisling zit in een huwelijk waar ze beslist niet gelukkig mee is. Elizabeth is verliefd op Johnny, maar hij wil alles behalve zich binden. Later wordt ze verliefd op Henry. Aisling besluit voor zichzelf te kiezen, maar in het Ierland van de jaren ’50 van de vorige eeuw is voor jezelf kiezen nog vrij abnormaal. Al die beslommeringen worden zeer uitgebreid en gedetailleerd uitgesponnen, in maar liefst 700 pagina’s! (ebook-versie)

Bedboek

Hoewel Maeve Binchy bekend staat om haar mozaïekromans waar vele personages aan bod komen, houdt ze het bij haar debuut bij twee personages. Het tempo in dit boek is tergend traag en dat leent zich wel goed voor een zogenaamd ‘bedboek’.

Ik las dus meestal voor het slapengaan vaak een stukje uit ‘En vergeet niet te leven’. Het boek kabbelt traag voort en je kan gemakkelijk het boek wegleggen en een paar dagen later weer oppakken. Het las als een soap. Daarvan kun je ook gemakkelijk een weekje missen, om later weer in de serie te stappen. Zo was dit ook met dit boek.

Voor het slapengaan wel fijn, weinig nadenken, weer eventjes meeleven met Aisling en Elizabeth en daarna licht uit en slapen. Hierdoor deed ik er wel weken over, maar goed, ik belandde uiteindelijk toch op de laatste pagina.

Al een oud boek

‘En vergeet niet te leven’ stamt uit 1982 en de Nederlandse vertaling kwam uit in 1988. Ik las ooit ‘Het huis op Tara Road’, ‘Het hart op de tong’ en ‘Vrienden voor het leven’. Deze romans vond ik beter, al hadden ook deze romans een kabbelend tempo, maar de sfeer was wel warmer en de vertelstijl van Maeve Binchy gezelliger. In ‘En vergeet niet te leven’ vond ik de sfeer soms vrij kil. Ook vond ik het einde nogal bizar, ineens zat er een rotvaart in het boek en was het alsof de auteur de lezer wou verrassen met een rare wending, maar het voelde voor mij meer als een afgeraffeld einde.

Toch was ik nieuwsgierig genoeg om alsnog voor Maeve Binchy te kiezen toen ik een nieuw en gemakkelijk ‘bedboek’ uitkoos. ‘Hart en ziel’ werd het. Een titel uit 2008. Ik merk nu al dat ik de stijl in dit boek al een stuk sprankelender vind. Nieuwe romans zullen er trouwens nooit meer komen, want Maeve Binchy overleed helaas in 2012.