20 april 2019
En vergeet niet te leven van Maeve Binchy
Zo’n tien jaar geleden las ik wel eens een roman van Maeve Binchy. Mozaïekromans die zich in Ierland en/of Engeland afspelen en vaak zijn haar romans lekker dik. Ik zocht een fijn ‘bedboek’ en zag op Kobo Plus dat haar boeken ook beschikbaar waren. Het werd haar romandebuut ‘En vergeet niet te leven’.
De tienjarige Elizabeth wordt tijdens de oorlog door haar ouders naar de Ierse familie O’Conor gestuurd en daar raakt ze bevriend met hun dochter Aisling. De twee kinderen groeien op en gaan na de oorlog weer ieder hun eigen weg, maar blijven dik bevriend.
Twee levens
We volgen honderden pagina’s lang deze twee levens. Het leven van de chaotische en vrijgevochten Aisling en de wat rustige Elizabeth. Het eerste deel gaat voornamelijk over hun jeugd, maar de twee meisjes groeien op en maken als jonge volwassen vrouw ook het nodige leed mee. Dit speelt zich allemaal af halverwege de twintigste eeuw.
Aisling zit in een huwelijk waar ze beslist niet gelukkig mee is. Elizabeth is verliefd op Johnny, maar hij wil alles behalve zich binden. Later wordt ze verliefd op Henry. Aisling besluit voor zichzelf te kiezen, maar in het Ierland van de jaren ’50 van de vorige eeuw is voor jezelf kiezen nog vrij abnormaal. Al die beslommeringen worden zeer uitgebreid en gedetailleerd uitgesponnen, in maar liefst 700 pagina’s! (ebook-versie)
Bedboek
Hoewel Maeve Binchy bekend staat om haar mozaïekromans waar vele personages aan bod komen, houdt ze het bij haar debuut bij twee personages. Het tempo in dit boek is tergend traag en dat leent zich wel goed voor een zogenaamd ‘bedboek’.
Ik las dus meestal voor het slapengaan vaak een stukje uit ‘En vergeet niet te leven’. Het boek kabbelt traag voort en je kan gemakkelijk het boek wegleggen en een paar dagen later weer oppakken. Het las als een soap. Daarvan kun je ook gemakkelijk een weekje missen, om later weer in de serie te stappen. Zo was dit ook met dit boek.
Voor het slapengaan wel fijn, weinig nadenken, weer eventjes meeleven met Aisling en Elizabeth en daarna licht uit en slapen. Hierdoor deed ik er wel weken over, maar goed, ik belandde uiteindelijk toch op de laatste pagina.
Al een oud boek
‘En vergeet niet te leven’ stamt uit 1982 en de Nederlandse vertaling kwam uit in 1988. Ik las ooit ‘Het huis op Tara Road’, ‘Het hart op de tong’ en ‘Vrienden voor het leven’. Deze romans vond ik beter, al hadden ook deze romans een kabbelend tempo, maar de sfeer was wel warmer en de vertelstijl van Maeve Binchy gezelliger. In ‘En vergeet niet te leven’ vond ik de sfeer soms vrij kil. Ook vond ik het einde nogal bizar, ineens zat er een rotvaart in het boek en was het alsof de auteur de lezer wou verrassen met een rare wending, maar het voelde voor mij meer als een afgeraffeld einde.
Toch was ik nieuwsgierig genoeg om alsnog voor Maeve Binchy te kiezen toen ik een nieuw en gemakkelijk ‘bedboek’ uitkoos. ‘Hart en ziel’ werd het. Een titel uit 2008. Ik merk nu al dat ik de stijl in dit boek al een stuk sprankelender vind. Nieuwe romans zullen er trouwens nooit meer komen, want Maeve Binchy overleed helaas in 2012.
4 reacties
28 april, 2019 om 16:08
zwartraafjeEen 10-tal jaren terug heb ik een heuse Maeve Binchy-periode gehad. Na het lezen van Vrienden voor het leven heb ik toen vrijwel al haar boeken gelezen. Ik heb er nog steeds een hele plank vol van in mijn boekenkast staan maar weet niet of ik ze snel zou herlezen.
1 mei, 2019 om 22:12
LeesdameWat leuk! 🙂 Kan je nog herinneren wat je van dit boek vond? En wat was toentertijd jouw favoriete boek van haar?
10 juni, 2019 om 14:55
zwartraafjeOei, een echte bespreking van het boek kan ik je niet meer geven. Daar is mijn geheugen te rampzalig voor. In die periode had ik ook nog geen Goodreads dus ik kan niet opzoeken welk boek de beste beoordeling kreeg. Doorgaans was ik niet zo gek van haar korte verhalen maar ik hield wel van Het huis op Tara Road, Quentins, Vrienden voor het leven en de Avondschool.
6 juli, 2020 om 15:36
HinkeDit boek net uitgelezen. Ik vond het een heerlijk boek. Na de helft gelezen te hebben kon ik het bijna niet meer wegleggen. Het sleept je mee met de beide personages. Daarom zo heftig dat het boek zo abrupt en ongeloofwaardig eindigt. Maar ja het was haar debuut.
Wellicht ook interessant voor je:
Lees meer in de rubriek: Maeve Binchy