17 april 2015

Er werd mij verteld, over Lucia de B van Metta de Noo

De zaak rond Lucia de Berk interesseert mij al sinds ik de (hele goeie) film over haar proces zag. Laatst las ik Lucia’s eigen boek en nu las ik het boek van Metta de Noo. Haar visie en haar strijd om Lucia de Berk vrij te krijgen. Een strijd die jaren en jaren aan de gang was en zelfs familierelaties heeft gekost.

Metta de Noo is verpleeghuisarts en de zaak rond Lucia kwam haar ter ore. Familie was zeer betrokken bij het proces, maar Metta had haar twijfels. Als arts keek ze op haar manier naar de dossiers en er bleek naar haar mening niet veel te kloppen van de beschuldigingen.

Metta de Noo stond voor een groot dilemma: strijden om een onschuldige vrouw uit de gevangenis te krijgen, of achter haar familie staan en de zaak laten rusten?! Een moeizame speurtocht ging van start. Metta boog zich over documenten rondom de zaak Lucia de B. Ze bezocht Lucia ook zelf in de gevangenis en gaandeweg kreeg ze een band met haar. Het werd steeds duidelijker: Lucia de Berk zat onschuldig vast, maar alle hoge heren moesten wél overtuigt worden.

Metta de Noo was één van de klokkenluiders in deze zaak. Door deze klokkenluiders werd Lucia de Berk vrijgesproken, al gingen daar nog jaren aan vooraf. Metta de Noo besloot haar ervaring, zeg maar gerust obsessie, op te schrijven als een roman. Het leest ook als een roman. De meeste betrokkenen hebben dan ook een andere naam gekregen. Metta schrijft ook over haar vakanties, familie-issues, maar bovenal over Lucia. De bezoekjes en telefoontjes. Het uren zwoegen op medische en juridische stukken. De onmacht voelen bij zoveel onterechte beschuldigingen.

Kansloos was Lucia de Berk, zelfs de advocaat was machteloos. Het Hof had gesproken, punt. Gaandeweg in het boek komt steeds meer het gevoel dat er is samengezworen, dat Lucia de schuldige wel moest zijn, want men dacht dat allemaal dat ze schuldig was. Nergens in de stukken staat een duidelijk argument. Vele getuigen kwamen niet verder dan verhalen die ze weer van anderen hadden gehoord. Niemand was erbij, niemand had iets gezien. Je zou kunnen zeggen dat Lucia de Berk als seriemoordenares werd veroordeeld door roddel en achterklap, waar niets van werd gecontroleerd.

Met verbazing las ik enkele juridische stukken en krantenartikelen. De kranten smulden van de hele zaak. De zitting was nog niet geweest of alle kranten wisten het al: ze was de engel des doods. Schrijnend! Ook anonieme brieven van omstanders deelt Metta de Noo in haar roman. Zo was er ooit iemand die Lucia wél geloofde, maar vervolgens meteen van de zaak werd gezet. Of de rechtbanktekenaar. Hij had meerdere tekeningen van Lucia gemaakt, maar alleen de hekserige tekening mocht gepubliceerd worden. De tekeningen waar ze kwetsbaar en zachtaardig overkwam mocht niet gedeeld worden.

Het boek leest toegankelijk, juist omdat dit als een roman is opgezet, maar er komt ook wat juridische en medische stof voorbij. Één boek met vaart is het dan ook niet, maar dat hoeft ook niet. Het is een interessant relaas als je net als ik ook geïnteresseerd bent in deze zaak en hoe het zo fout heeft kunnen lopen.

Metta de Noo is een dappere vrouw. Een vrouw waar ik respect voor heb! Het is jammer dat zij in de film geen rol speelt.