14 september 2020

Familieopstelling van Kluun

Iedereen kent hem, iedereen heeft een mening over hem… Kluun… Ik ben groot fan van zijn werk!

In ‘Familieopstelling’ gaat Kluun de diepte in met het bekende personage Stijn van Diepen. Hij is nu 55, 18 jaar later na de dood van Carmen, Luna is bijna 21 en zijn huwelijk met Roos is ook voorbij. Stijn leeft nog steeds wild, houdt van vrouwen en van een feestje. Maar ineens trapt het leven op de rem. Stijns moeder wordt opgenomen in Padua met alzheimer en zijn beste vriend laat hem vallen. Wat is nog echt belangrijk in het leven? Stijn duikt de diepte in.

Terug naar het verleden

Het boek kent bijna geen opbouw, je zit meteen in het verhaal. De stijl van Kluun is bot, gevoelig, humoristisch en soms pijnlijk voelbaar. Hij omschrijft het proces van de ziekte van alzheimer bij zijn moeder, zijn contact met zijn zus Chantal en blikt terug op het verleden.

Zo deelt hij hoe Roos langzaam Luna’s tweede mama werd, maar ook welke vrouwen na Roos de revue passeerden. Maar Stijn graaft verder. Hij duikt de geschiedenis in van zijn ouders en grootouders. Ze maakten de oorlog mee en zijn grootvader moest onderduiken in de kelder van een bakkerij.

Tilburgs

De schrijfstijl is lekker to the point, Kluun schuwt sekspassages en grove woorden niet. Hij weet sommige situaties komisch te omschrijven. Zoals het feest in de tuin van de familie de Jong. Maar hij weet ook gevoelige momenten heel beeldend te vertellen, zoals de sfeer en de momenten op de afdeling Genua in verzorgingstehuis Padua.

Stijn praat met zijn moeder en zijn zus vaak in dialect. Deze dialogen zijn doorspekt met Tilburgs/Brabants woorden en zinnen, maar ik kan dit prima volgen. Ik heb wel het idee dat dit lastiger wordt als je dit dialect niet kent. Maar ik zelf vond het een leuk extraatje, het maakt de dialogen gevoeliger en persoonlijker.

Op zoek naar jezelf

Stijn gaat op advies van een vriend naar Ierland voor een week vol bezinning en een zoektocht naar zichzelf. Het wordt een week vol confrontaties en levensvragen. Ook hier blikt hij weer terug op het verleden. Er blijken meer mensen om hem te geven dan hij aanvankelijk dacht.

Dat vond ik een mooi aspect, we denken wel eens dat we niet belangrijk zijn. Maar als het erop aankomt kom je vanzelf de mensen tegen die écht van je houden. En dat zijn er soms meer dan je had verwacht. Ik vond ‘Familieopstelling’ een bijzonder boek om te lezen.