27 maart 2024

Gezinsverpakking van de familie Chabot

Het Boekenweekgeschenk 2024 werd niet door één auteur geschreven, maar door een compleet gezin: de familie Chabot. Vader, moeder, vier zonen én een hond!

Veel mensen waren sceptisch vorig jaar, want waarom moest dit jaar een compleet gezin het Boekenweekgeschenk schrijven? Verandering doet leven en het trekt aandacht, zo ook mijn aandacht. Ik was best wel nieuwsgierig naar hoe de familie Chabot dit had uitgewerkt. Toen ik eenmaal begon viel het me niet tegen.

Mamastippen en hond Bril

Elk gezinslid komt aan het woord. Zelfs hond Bril vertelt haar verhaal aan de lezer. Ze ziet steeds slechter, ze hoort steeds minder geluiden en ze ruikt ook minder goed. Bril voelt aan dat het einde nabij is. Storm zit in de trein en besluit dat hij toch opa eens moet opzoeken. Dat loopt dan weer net iets anders dan ik had verwacht.

Elk gezinslid schreef mee aan dit geschenkboekje, het is daardoor een soort mozaïekverhaal geworden. Ik dacht dat het zwaarmoedig zou zijn, maar ik vond de schrijfstijl juist toegankelijk en vaak luchtig van toon. De naderende dood van Bril is ontroerend en erg lief beschreven. Met sommige stukjes had ik wat minder, zoals het spookhuis waar de familie Chabot op vakantie ging. Voor mijn gevoel bleef dat stuk maar voortduren. De Mamastippen van moeder Yolanda zijn het bindmiddel in ‘Gezinsverpakking’ en lezen fijn weg.

Nog nooit wat gelezen van de Chabotjes

Tot maart 2024 had ik dus nog nooit wat gelezen van de familie Chabot. Naast het Boekenweekgeschenk las ik afgelopen week ook ‘Ooievaarsblues’ van Bart Chabot. De gedichtenbundel die dit jaar in plaats van een Boekenweekessay verschijnt. ‘Confettiregen’ van Splinter Chabot staat op mijn nog-te-lezen-lijst.