23 december 2016

Gremlins 2: The new batch van David Bischoff

Na het eerste deel besloot ik gelijk het opvolgende deel te lezen. Het boek is gebaseerd op de film en eigenlijk niet meer dan een matig extraatje. Maar ik geef toe, vermakelijk is het boek wel.

De eigenaar van Gizmo overlijdt en Gizmo wordt aan zijn lot overgelaten. Al snel wordt hij gevonden door laboratorium-medewerkers uit het Clamp Center. Een grote wolkenkrabber van project-ontwikkelaar én materialist Daniel Clamp. Hij wordt meegenomen voor onderzoek. Toevallig werkt in Clamp Center Billy ook… Als hij Gizmo ontdekt is dit weer het begin van een hoop ellende.

Het eerste boek van George Gipe had nog een duister laagje, maar schrijver David Bischoff maakt er voornamelijk een parodie van. Nergens is het echt spannend, eng of ontroerend. Het boek is vrijwel een opsomming van het verloop van de film. Waar Gipe nog wat extra toevoegt door verschillende perspectieven te bieden en extra scènes, houdt Bischoff het simpeler en vlakker.

Het hele verhaal hangt ook aan elkaar met toevalligheden… Toevallig wonen Billy en Kate in New York en werken beide toevallig in Clamp Center. Gizmo komt toevallig terecht in Clamp Center en de postbezorger fluit toevallig het liedje van Gizmo als hij voorbij Billy loopt. Toevallig komen ook Mrs en Mr Futterman logeren bij Billy en Kate. Toevallig als ze net de verkeerde Mogwai mee naar huis hebben genomen. En toevallig vindt de vleermuis-gremlin tussen duizenden voorbijgangers precies Mr Futterman.

In het boek (en ja ook in de film) gaat alles snel, er is nergens echt een aanloop. Gizmo krijgt meteen al een klets water over zich heen en de Mogwai’s lijken meteen al te weten hoe ze kunnen veranderen in Gremlins. En hiermee wordt het eerste boek en de eerste film tekort gedaan. En dat niet alleen, het haalt de spanning en het horrorlaagje meteen weg. Daardoor weet ik ook niet goed meer onder wat voor genre ik dit boek moet plaatsen. Maar ik denk dat ze hetzelfde probleem ook bij de film hebben.

Verdieping en interessante dialogen kwam ik niet tegen in dit boek. Vermakelijk is het wel, het boek is op een bepaalde manier lekker fout en de nostalgie speelt ook wel mee. Ik had het daarom ook zo uit. Ook moest ik nog even terugdenken aan de laatste pagina’s van het eerste deel. Daar zegt de Chinese eigenaar dat ervaring nog niet inhoudt dat je verantwoordelijkheid hebt. En daar heeft hij volkomen gelijk in! Want Billy laat meteen al steken vallen door Gizmo alleen achter te laten in zijn bureaula. Inderdaad… ervaring had hij al, maar verantwoordelijkheid om voor de Mogwai te zorgen had hij nog steeds niet.

De film vind ik leuker, weliswaar ook niet zo spannend, maar hij kijkt lekker weg. Vanavond komt ‘ie op Veronica. Overigens heb ik ooit gelezen dat de makers zelf deel 2 ook zagen als een soort parodie en daarmee de eerste film ook op de hak namen, vanwege de kritieken en dergelijke.