28 maart 2016
Het kleine leven van Norbert Jones van Marloes Kemming
Een aandoenlijk verhaal over een simpele man die een simpel leven had, maar grote herinneringen met zich mee droeg.
Norbert Jones woont samen met zijn lieve vrouw Emma. Norbert’s garage is een nostalgische plek, vol spullen en een compleet uitgebreid krantenarchief. Al deze spullen dragen een anekdote met zich mee en/of een grote herinnering. Als Norbert hoort dat hij niet lang meer te leven heeft, besluit hij de spullen uit zijn garage te verkopen. Het is het begin van een periode vol herinneringen, sentiment, verdriet en mooie verhalen.
Wat is er toch ooit gebeurd met Beth, zijn zusje, die met haar elf jaar spoorloos verdween?! Norbert heeft haar nooit meer kunnen achterhalen. Nu is hij op leeftijd. Hij leeft in eenvoud met zijn vrouw Emma en af en toe komt zijn dochter Marie op bezoek. Elke dag gaat Norbert naar zijn garage vol spullen. Er is altijd wel wat te doen. Iets repareren, zijn krantenarchief op orde brengen, de boel afstoffen. Marie begrijpt haar vaders hobby niet. Norbert vind het pijnlijk dat zijn garage niet begrepen wordt. Het zijn niet alleen materialistische spullen, het zijn herinneringen, gevoelige objecten…
Als hij hoort dat hij niet lang meer leeft, besluit hij de spullen te verkopen. Emma is blij met dit nieuws. Norbert is emotioneel. Het raakt hem om afstand te moeten doen van al zijn spullen. Toch zet hij door en de klanten komen. Sommige klanten poeiert hij af. Maar als klanten een prachtig verhaal of anekdote delen, vindt hij het al een stuk makkelijker om iets te verkopen. Tijdens het middageten geniet Emma van de verhalen die Norbert vertelt.
Marloes Kemming heeft mij verrast! Ik begon met een open blik aan ‘Het kleine leven van Norbert Jones’, maar al gauw was ik geraakt. Geraakt door die simpele man Norbert en zijn lieve vrouw Emma. Door de tederheid van hun huwelijk, maar ook door het intrigerende mysterie rond de verdwijning van Beth… Waar is zijn zusje naartoe gegaan, wat is er met haar gebeurd? Tussendoor blikken we terug naar de jeugd van Norbert en Beth. Een jeugd die beklemmend aanvoelt op de pagina’s, maar waar je ook duidelijk proeft hoe beschermend en liefdevol Norbert voor zijn zusje was. Norbert heeft jarenlang kranten uitgeplozen, alles gearchiveerd wat kon leiden naar zijn zusje. Het antwoord wat altijd uitbleef, heeft Norbert duidelijk getekend.
Ontroerend vond ik de stukken wanneer hij zijn vrouw Emma alle liefde en aandacht geeft. Ik moest vaak slikken om hun gesprekken, maar ook om de woordeloze conversaties waaruit bleek hoeveel liefde deze twee mensen voor elkaar voelden. Ik vond dat zo mooi en gevoelig beschreven! Niet alleen de liefde, maar ook zijn toewijding voor zijn garage met nostalgische spullen raakte me. Spullen zijn niet alleen materialistisch en/of oppervlakkig, zoals veel mensen snel beweren. Sommige spullen kennen een grote emotionele waarde en Marloes Kemming heeft dat met haar roman heel goed beschreven!
4 reacties
29 maart, 2016 om 23:12
theonlymrsjoDat klinkt inderdaad als een mooi, “klein” (dichtbij) boek. Ik had er nog niet eerder over gehoord, dus dank voor weer extra inspiratie.
30 maart, 2016 om 15:54
LeesdameDichtbij is inderdaad een mooi woord voor dit boek. Je voelt je bijna op visite bij Norbert en Emma.
30 maart, 2016 om 16:14
VivianVolgens mij is dit het boek dat de Coffee Company Book Award heeft gewonnen. Het klinkt wel heel mooi inderdaad!
30 maart, 2016 om 17:46
LeesdameJa dat klopt, dat is zij 🙂
Wellicht ook interessant voor je:
Lees meer in de rubriek: Marloes Kemming