22 juni 2022

Het schuilhuis van Rachel van Charante

Na het lezen van ‘Het grachtenhuis‘ was ik erg benieuwd naar het debuut van Rachel van Charante: ‘Het schuilhuis’.

De 18-jarige Victoria moet in 1944 min of meer verplicht trouwen met de steenrijke Robert. Alleen dan kunnen zij in het grote landhuis blijven wonen. Victoria wil liever niet, ze heeft zo haar eigen dromen over de toekomst. Dan stort er een gevechtsvliegtuig neer en de Engelse piloot overleeft de crash. Victoria helpt hem onderduiken, maar zet daarmee ook haar eigen leven op het spel…

Heden en verleden

Journaliste Iris vindt een oud doosje met bijzondere inhoud. Deze inhoud brengt haar in contact met Victoria van Coevorden. Na 75 jaar zwijgen besluit Victoria haar verhaal te vertellen aan Iris. En Iris ziet hier een goed journalistiek artikel in. Terwijl Victoria haar meeslepende verhaal deelt, merkt Iris dat haar omgeving niet zit te wachten op een publicatie over Victoria’s verleden.

‘Het schuilhuis’ speelt zich af in Lochem. Het is een geromantiseerd oorlogsverhaal. Het deed me denken aan Titanic, Downton Abbey en Zwartboek. Het verplichte trouwen met een narcist (Rose & Cal uit Titanic), de sfeer uit ‘Dowton Abbey’ en de uitdrukking ‘Houdt het dan nooit op?’ uit Zwartboek. Victoria is een assertieve jongedame, die voor zichzelf opkomt en haar eigen leven op het spel durft te zetten. Hierdoor komt ze in een paar onheilspellende situaties terecht. Ook weet Rachel van Charante hoe ze personages een gevaarlijke vibe mee kan geven. Oftewel: ze komen aardig over, maar je voelt als lezer al meteen dat ze een dubbele agenda hebben.

Soms iets te modern

‘Het schuilhuis’ bevat romantiek, historie en thrillerelementen. Het verhaal is heel meeslepend en de auteur weet de aandacht van de lezer vast te houden. Het valt me echter wel op dat ik weinig verschil zie in de dialogen tussen 1944 en de dialogen in het heden. Victoria praat bijvoorbeeld net zo eigentijds en modern zoals Iris.

Ik vond de verhaallijn van Victoria in 1944 spannender dan de verhaallijn in het heden met Iris, omdat ik bij Iris al vroeg door had waar de kink in de kabel zat. Ook vond ik de passages op het eind in het landhuis iets te dik erbovenop liggen. Toch heb ik ondanks deze kritische puntjes genoten van het verhaal!